Είναι ο καιρός, μαζί με την αυτονόητη καταδίκη της ρωσικής εισβολής και τη γνήσια αλληλεγγύη στον ουκρανικό λαό, όπως και σε όλους τους λαούς του κόσμου που αντιμετωπίζουν πολέμους και προσφυγιά, να σκεφτούμε τι πραγματικά φταίει.
Β΄ ΕΛΜΕ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ
ΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ
Για τον πόλεμο.
Αγαπητή μαθήτρια, αγαπητέ μαθητή,
Εμείς, οι καθηγητές σου, νιώθουμε την ανάγκη να επικοινωνήσουμε μαζί σου για ένα θέμα που ξέρουμε πολύ καλά ότι πλέον απασχολεί εσένα και την οικογένειά σου: τον πόλεμο.
- Βλέπεις τις φρικιαστικές εικόνες των αμάχων, γυναικών και παιδιών, που σκοτώνονται από τη μηχανή του πολέμου.
- Ακούς τον ήχο των σειρήνων που “προετοιμάζουν” τον πληθυσμό για τον θάνατο που έρχεται από αέρα, στεριά, θάλασσα.
- Νιώθεις ότι αυτή τη φορά ο πόλεμος δεν είναι απλώς πιο κοντά, αγγίζει σχεδόν και τη χώρα μας.
Τώρα είναι η ώρα, όλοι μαζί, να πούμε ένα βροντερό
ΟΧΙ στον ΠΟΛΕΜΟ και την ΕΜΠΛΟΚΗ της ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ!
ΝΑΙ στη ΦΙΛΙΑ και ΑΛΛΗΛΛΕΓΥΗ των ΛΑΩΝ!
Είναι ο καιρός, μαζί με την αυτονόητη καταδίκη της ρωσικής εισβολής και τη γνήσια αλληλεγγύη στον ουκρανικό λαό, όπως και σε όλους τους λαούς του κόσμου που αντιμετωπίζουν πολέμους και προσφυγιά, να σκεφτούμε τι πραγματικά φταίει. Να συζητήσουμε μέσα στην τάξη, να οργανώσουμε δράσεις ενάντια στον πόλεμο στα σχολεία.
Ας σκεφτούμε και ας αναρωτηθούμε μαζί “διαλύοντας τη σκόνη που σκεπάζει το φως”.
- Γιατί ο λαός της Ουκρανίας ματώνει από τις σφαίρες και τις βόμβες ή παίρνει το δρόμο της προσφυγιάς, βαδίζοντας μέσα από τα χαλάσματα, από τις γκρεμισμένες γέφυρες και τα συντρίμμια ενώ την ίδια στιγμή οι Ουκρανοί ολιγάρχες εγκαταλείπουν τη χώρα με ελικόπτερα και ιδιωτικά τζετ για να συνεχίσουν την χλιδάτη ζωή τους σε κάποιο θέρετρο του εξωτερικού;
- Γιατί στη ΕΕ και σε άλλες χώρες την ίδια στιγμή που απαγορεύουν τον Τσαϊκόφσκι, τον Ντοστογιέφσκι και όλα τα σπουδαία έργα του Ρωσικού πολιτισμού και της καλλιτεχνικής δημιουργίας, αφήνουν να ρέει ελεύθερο το φυσικό αέριο;
- Γιατί την ίδια στιγμή που στα σχολεία μας υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε καθηγητές και απαρχαιωμένες υποδομές, στα νοσοκομεία τεράστιες ελλείψεις σε γιατρούς και νοσηλευτές δε δίνεται από τις κυβερνήσεις ούτε ευρώ και την ίδια στιγμή ψηφίζουν στη Βουλή τεράστια ποσά για πολεμικούς εξοπλισμούς;
Αγαπητή μαθήτρια, αγαπητέ μαθητή,
Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι οι πόλεμοι έχουν τις ρίζες τους στα τεράστια οικονομικά συμφέροντα, που κατά καιρούς συγκρούονται ακόμα και με τα όπλα, προκειμένου οι μεγάλες επιχειρήσεις να αποκομίζουν κέρδη. Η κυβέρνηση της Ρωσίας, με την απαράδεκτη εισβολή της στην Ουκρανία, και το ΝΑΤΟ με την ΕΕ, δε συγκρούονται για κάποια υψηλά ιδανικά ή για την ευτυχία των λαών τους, αλλά για τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών και η σύγκρουσή τους αυτή έχει φτάσει να είναι ανοιχτός πόλεμος. Για τον πόλεμο δεν ευθύνονται κάποιοι παρανοϊκοί ηγέτες, ούτε το ΝΑΤΟ είναι ο θεματοφύλακας της ειρήνης.
Πριν το ξέσπασμα ενός πολέμου πάντα αξιοποιούνται διάφορα προσχήματα ώστε να κρυφτεί η αίτια, οι πραγματικοί λόγοι, που οδηγούν στο αιματοκύλισμα των λαών. Σήμερα, η κυβέρνηση της Ρωσίας αξιοποιεί ως αφορμή την προστασία των ρωσόφωνων πληθυσμών. Οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, αξιοποίησαν το πρόσχημα της προστασίας από τον “σφαγέα Μιλόσεβιτς”, στο Ιράκ “τα χημικά του Σαντάμ”, στη Συρία “τον δικτάτορα Άσαντ” κ.ο.κ. Είναι οι ίδιοι που διέλυσαν τη Γιουγκοσλαβία τη δεκαετία του 1990. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του προπονητή του Παναθηναϊκού Ιβάν Γιοβάνοβιτς ότι: “ο πόλεμος φέρνει δυστυχία, θάνατο, το ζούσαμε αυτό πριν από 24 χρόνια στη χώρα μου, όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε τη χώρα μου (σ.σ. τη Γιουγκοσλαβία) και εγώ ήμουν τυχερός που εκείνη την εποχή βρισκόμουν σαν ποδοσφαιριστής του Ηρακλή στην Ελλάδα”. Είναι οι ίδιοι που δεν έχουν επιβάλει καμία κύρωση στην Τουρκία που κατέχει το 40% της Κύπρου από την εισβολή του 1974.
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι προς το συμφέρον μας, ότι είναι αυτονόητη υποχρέωση, στα πλαίσια της συμμετοχής της χώρα σε διεθνείς οργανισμούς (π.χ. ΕΕ – ΝΑΤΟ), η εμπλοκή της χώρας στο πολεμικό σφαγείο. Είναι υποκριτικό το ενδιαφέρον τους για τη δημοκρατία και την ελευθερία. Είναι οι ίδιοι που στήριξαν ναζιστικές ομάδες στην Ουκρανία, που κάνουν επιθέσεις και στους Έλληνες ομογενείς που ζουν στην περιοχή. Σε αυτή την επικίνδυνη κατάσταση η ελληνική κυβέρνηση συμμετέχει άμεσα στον πόλεμο, στέλνοντας στρατιωτικό υλικό στην Ουκρανία. Έτσι, την ώρα που οι γονείς σου και ο υπόλοιπος λαός,
- αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα με την ακρίβεια, τις ανατιμήσεις στο ρεύμα και στα βασικά είδη πρώτης ανάγκης, ζουν στο πετσί τους τι θα πει φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση,
- φορτώνονται ολοένα και μεγαλύτερα βάρη για τη μόρφωση και τις σπουδές σας, βιώνουν τις οικονομικές συνέπειες του πολέμου,
- τις κυρώσεις του πολέμου που θα τις πληρώσουμε εμείς και οι οικογένειές μας,
-
η ελληνική κυβέρνηση, εμπλέκει τη χώρα μας και τον λαό μας σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση, συμμετέχοντας ενεργά στον πόλεμο. Γι’ αυτόν άλλωστε τον λόγο, εδώ και πολλά χρόνια, αλλά με ιδιαίτερη ένταση την τελευταία δεκαετία, η χώρα μας έχει γεμίσει με βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, βάσεις που αποτελούν “μαγνήτη” για τα χτυπήματα άλλων χωρών σε περίπτωση γενικευμένου πολέμου: Σούδα, Άραξος, Αλεξανδρούπολη, Στεφανοβίκειο, αποτελούν ένα μόνο δείγμα των Αμερικανονατοϊκών βάσεων, που υποθηκεύουν το μέλλον το δικό σου και της οικογένειάς σου, όλου του λαού.
Γι’ αυτό κάθε χρόνο δίνονται 4 δις € για ΝΑΤΟικές δαπάνες, γι’ αυτό δόθηκαν 5 δις ευρώ για Ραφάλ και φρεγάτες, την ίδια στιγμή που οι δαπάνες για την Παιδεία και την Υγεία, για την προστασία της ζωή μας από τις φυσικές καταστροφές θεωρούνται κόστος.
Οι μαθητές, οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γίνουμε συνένοχοι στους κινδύνους που προκύπτουν. Για τα κέρδη κάποιων Ελλήνων μεγαλοεπιχειρηματιών δεν πρέπει η χώρα μας να κινδυνεύσει να γίνει μέρος του πολέμου. Ενός πολέμου από τον οποίο, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι φτωχοί αγρότες, οι μικροκαταστηματάρχες δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν. Αντιθέτως, θα τους ζητηθεί να χύσουν το αίμα τους στο πεδίο της μάχης. Είναι άλλωστε γνωστό ότι στους πολέμους “σκοτώνονται οι λαοί για τ’ αφέντη το φαΐ”.
Ας σκεφτούμε ποιοι τελικά ωφελούνται τόσα χρόνια από τους πολέμους, όταν:
- οι 12 πλουσιότεροι άνθρωποι στον πλανήτη έχουν πλούτο ίσο με αυτόν ολόκληρης της Αφρικής,
- 1.500.000.000 τόνοι τροφίμων πετιούνται κάθε χρόνο στα σκουπίδια, ενώ κάθε 6 δευτερόλεπτα πεθαίνει ένας άνθρωπος από πείνα ή από αρρώστιες που μπορούν εύκολα να θεραπευτούν,
- οι μεγιστάνες του πλανήτη (όλων των εθνών) κάνουν ταξίδια στο διάστημα, ενώ 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι παλεύουν να ζήσουν με λιγότερο από 1 ευρώ τη μέρα,
- η χώρα μας δίνει δισεκατομμύρια ευρώ για όπλα που δεν χρησιμοποιούνται για την άμυνα του λαού, αλλά στέλνονται σε άλλες χώρες.
-
Το συμπέρασμα είναι ότι όσο οι λίγοι, οι ληστές του ανθρώπινου μόχθου, κατέχουν τον πλούτο, κερδίζουν κι από τον πόλεμο.
Αυτό συμβαίνει και στην Ουκρανία που είναι μια πλούσια χώρα, όμως ο πλούτος αυτός βρίσκεται στα χέρια Ουκρανών επιχειρηματιών και βιομηχάνων, ενώ πλούσιοι κι από άλλες χώρες αλλά κι ολόκληρες χώρες (Ρωσία, ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία κ.ά.) τσακώνονται συνεχώς για το ποιος θα κερδίσει περισσότερα. Τελικά, ο λαός της Ουκρανίας όχι μόνο δε χαίρεται αυτόν τον πλούτο, αλλά υποφέρει κιόλας από τους τσακωμούς των ισχυρών.
Αγαπητή μαθήτρια, αγαπητέ μαθητή,
Εμείς, οι καθηγητές σου, καλούμε εσένα και την οικογένειά σου, να πούμε όλοι μαζί ένα μεγάλο ΟΧΙ στον πόλεμο των λίγων, που σπέρνουν θάνατο, εξαθλίωση, προσφυγιά και εκμετάλλευση στους πολλούς.
Να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στην εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο. Δεν έχουν καμιά δουλειά οι φαντάροι να βρίσκονται εκτός συνόρων. Δουλειά του στρατού είναι να υπερασπίζεται τα σύνορα της χώρας μας.
Μαζί μπορούμε να πορευτούμε σε ένα κοινό αγώνα ενάντια σε αυτούς που βλέπουν την ανθρώπινη ζωή ως «παράπλευρη απώλεια», απαραίτητη για τα κέρδη τους. Εμείς, ο λαός έχουμε τη δύναμη με την πάλη μας να βάλουμε τη σφραγίδα μας στις εξελίξεις και να συμβάλουμε, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την πραγματική ειρήνη, τη φιλία, την αλληλεγγύη, τις σχέσεις αμοιβαίου οφέλους με άλλους λαούς. Αυτή είναι η σωστή πλευρά της Ιστορίας…
΄΄ Τ’ όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη.
Τ’ όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη.
Τα λόγια της αγάπης κάτω απ’ τα δέντρα,
είναι η ειρήνη.΄΄
Γ. Ρίτσος