Το απορρυθμισμένο εργασιακό τοπίο πριμοδοτεί το πελατοκεντρικό σχολείο της αγοράς με όλα του τα “εργαλεία”
Αδιανόητο και όμως αληθινό: Πριν λίγους μήνες απολύθηκε εκπαιδευτικός μετά από …δημοσκόπηση μαθητών σε μια διαδικασία που ονομάστηκε εσωτερική αξιολόγηση! Αυτές τις μέρες απολύθηκε εκπαιδευτικός μετά από δήθεν «αξιολόγηση» γονέων! Ο πρώτος σε ιδιωτικό σχολείο στη Δυτική Αττική. Ο δεύτερος σε ιδιωτικό σχολείο στη Θεσσαλονίκη. Προφανώς αυτό ήταν το όραμα του υπουργού Κωστή Χατζηδάκη όταν έλεγε σε συνέντευξή του στο Sport24 Radio 103,3 και την εκπομπή «Drive and Travel» ότι “θα υπάρχει ιστοσελίδα στο Υπουργείο που θα είναι οργανωμένη και στην πρώτη φάση η αξιολόγηση θα γίνεται από τους ενδιαφερόμενους, δηλαδή τους γονείς”.
Αλλά ας δούμε τα θέματα από την αρχή.
Όπως καταγγέλλει η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών (ΟΙΕΛΕ) απολύθηκε εκπαιδευτικός σε ιδιωτικό νηπιαγωγείο της Ανατολικής Θεσσαλονίκης μετά από δήθεν «αξιολόγηση» γονέων. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα επικίνδυνη εξέλιξη όχι μόνο για την ιδιωτική αλλά και για τη δημόσια εκπαίδευση, καθώς η γονεϊκή παρεμβατικότητα σε εργασιακά θέματα των εκπαιδευτικών φαίνεται ότι έχει μπει για τα καλά στην πολιτική ατζέντα, όπως φάνηκε από τις πρόσφατες δηλώσεις του Ευρωβουλευτή της ΝΔ κ. Κυμπουρόπουλου.
Η Ομοσπονδία των Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών πληροφορήθηκε για το απίστευτο αυτό περιστατικό από γονείς που αναστατωμένοι την πληροφόρησαν ότι δέχθηκαν ένα e-mail από τον ιδιοκτήτη του νηπιαγωγείου, σύμφωνα με το οποίο η νηπιαγωγός αντικαθίσταται από άλλη εκπαιδευτικό για να «ενισχυθούν τα παιδιά σε όλους τους τομείς» (sic). Αναφέροντας οι γονείς ότι «η δασκάλα μας ήταν πολύ καλή και την αγαπούσαν τα παιδιά μας», είπαν ότι η διοίκηση του σχολείου τις προηγούμενες ημέρες κυκλοφόρησε ένα excel που τους καλούσε να «βαθμολογήσουν» την απόδοση της νηπιαγωγού (Κύριος οίδε με τι επιστημονικά κριτήρια) και ότι τελικά, με βάση αυτή την «αξιολόγηση» την έδιωξαν!
Πρωτοφανές; Μάλλον όχι καθώς πριν από λίγους μήνες και πάλι η ΟΙΕΛΕ ενημέρωσε ότι ιδιωτικό σχολείο της Δυτικής Αττικής απέλυσε εκπαιδευτικό μόλις μετά από 1,5 (!) μήνα υπηρεσίας αναφέροντας ως αιτιολογία «εσωτερική αξιολογική διαδικασία».
; Δημοσκόπηση …μαθητών! Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι ο εκπαιδευτικός δεν ήταν καινούριος στην εκπαίδευση, αλλά διέθετε πλούσια διδακτική εμπειρία στο φροντιστηριακό χώρο και γνώριζε πολύ καλά το αντικείμενό του.
Έτσι λοιπόν, με γνήσιες “αξιολογικές” διαδικασίες βασισμένες σε “παιδαγωγικά” κριτήρια, η επικαλέστηκε μια διαδικασία που περισσότερο θυμίζει Big Brother παρά εκπαιδευτήριο και τον απέλυσε.
Δυστυχώς, αυτή είναι η – ανεξέλεγκτη πλέον – κατάσταση στην ιδιωτική εκπαίδευση. Η εργοδοτική ασυδοσία, η καταπάτηση στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων, η εκδικητικότητα σε όποιον έχει άποψη ή διεκδικεί τη νομιμότητα βαφτίζονται «εσωτερική αξιολόγηση». Και την ώρα που οι εντελώς ελεύθερες, χωρίς καμιά αιτιολόγηση, απολύσεις μαίνονται, η Υπουργός Παιδείας υποχρεώνει μέσω δικαστικών αποφάσεων τους δημόσιους εκπαιδευτικούς σε μια αξιολογική διαδικασία-παρωδία.
Το «Δόγμα Κυμπουρόπουλου» πάνω από τα σχολεία
Τι γίνεται, λοιπόν;
Θα δίνεται η εξουσία σε γονείς να προσλαμβάνουν (όπως μας είπε πρόσφατα ο κ. Κυμπουρόπουλος) ή να απολύουν;
Θα καταντήσει έτσι η μαθησιακή διαδικασία ένα αλισβερίσι, όπου ο γονιός θα κρατάει στη δουλειά του τον εκπαιδευτικό που του κάνει τα χατήρια;
Βέβαια όλα αυτά συμβαίνουν προς το παρόν σε ένα απολύτως απορρυθμισμένο εργασιακό καθεστώς στα ιδιωτικά σχολεία, όπου ένας εκπαιδευτικός μπορεί να απολυθεί οποιαδήποτε στιγμή χωρίς αιτιολόγηση.
Αλλά με τα υλικά του πελατοκεντρικού σχολείου της αγοράς δεν επιχειρείται, τα τελευταία χρόνια, να “οικοδομηθεί” εξ αρχής και το δημόσιο σχολείο;
Και η πρόταση του Κώστα Χατζηδάκη για τις πλατφόρμες αξιολόγησης των σχολικών μονάδων που έγινε μάλιστα όταν ο ίδιος ήταν αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, είναι τυχαία;
Ενας από τους πρώτους διδάξαντες στις πλατφόρμες αξιολόγησης σχολικών μονάδων, και μάλιστα με το κύρος που του δίνει η λειτουργία του ως αποκλειστικού και επίσημου φορέα αξιολόγησης στην Αγγλία, είναι ο OFSTED.
Όπως μας ενημερώνει η Σοφία Χατζοπούλου στο διαφωτιστικό της άρθρο “Ο καπιταλισμός της παρακολούθησης και οι πλατφόρμες αξιολόγησης σχολείων” ο OFSTED (ακρωνύμιο για Office for Standards in Education, Children’s Services and Skills) είναι υπεύθυνος για την εποπτεία, αξιολόγηση και ρύθμιση όλων των εκπαιδευτικών φορέων, έτσι ώστε να διαφυλάξει ότι «οι οργανισμοί που παρέχουν εκπαίδευση και φροντίδα στην Αγγλία είναι υψηλού επιπέδου για τους μαθητές».
Εργο του OFSTED επίσης είναι η συλλογή δεδομένων με τη μορφή μετρήσεων και πινάκων για τη σύνταξη τακτικών αναφορών επίδοσης και απόδοσης των σχολικών μονάδων, οι οποίες επισυνάπτονται στο Διαδίκτυο, στην επίσημη ιστοσελίδα κάθε σχολείου προς ενημέρωση του κοινού.
Στο σημείο αυτό έρχεται να κολλήσει η άλλη “επιμονή” του ΟΟΣΑ για ελεύθερη επιλογή σχολείου από τον γονιό, μια θέση που έχει υιοθετηθεί στην Ελλάδα από τη Ν.Δ., με την τελευταία να το θέτει σε απόλυτη προτεραιότητα στις προγραμματικές της δηλώσεις.
Στη λογική αυτή, ο γονιός πρέπει να έχει κάθε πληροφορία που χρειάζεται για αυτήν την επιλογή του, πράγμα που θεωρητικά του το παρέχει η αξιολόγηση και η παρουσίαση των αποτελεσμάτων της στο Διαδίκτυο.
Για να το κάνει αυτό πρέπει πρώτα να τις αντικειμενοποιήσει και να τις ποσοτικοποιήσει σε μεγέθη που να μπορούν να μετρηθούν και ουσιαστικά να κρίνει εκ του αποτελέσματος, στην προκειμένη περίπτωση, από την απόδοση του μαθητή σε τυποποιημένα τεστ.
Και στο σημείο αυτό έρχεται να “κουμπωσει” η εφαρμογή της “ελληνικής Pisa” που το υπουργείο Παιδείας έχει ήδη ανακοινώσει ότι θα κάνει το ντεπούτο της σε λίγους μήνες.
Η κόλαση είναι άδεια και όλοι οι διάβολοι είναι εδώ
Ουσιαστικά αυτό που προτείνεται είναι ένα ευέλικτο σχολείο και ως προς το πρόγραμμα σπουδών και ως προς τον καθορισμό των μαθητών και του διδακτικού προσωπικού, καθώς και της χρηματοδότησης.
Τα αποτελέσματα στις αγγλοσαξονικές χώρες είναι άκρως αποκαρδιωτικά. Τα τελευταία χρόνια η εκπαίδευση χάνει όλο και μεγαλύτερο αριθμό εκπαιδευτικών, οι οποίοι γονατίζουν κάτω από τις υπέρογκες απαιτήσεις, τις συνεχείς αξιολογήσεις, τη μόνιμη πίεση να ανταποκριθούν οι μαθητές τους στα κριτήρια που τίθενται σε συνδυασμό με τη σταθερή μείωση πόρων και τους χαμηλούς μισθούς.
Την ίδια στιγμή, το ποσοστό σχολικής διαρροής σκαρφαλώνει επικίνδυνα, με αυξημένο ποσοστό μαθητών να εγκαταλείπει κάθε προσπάθεια στο σχολείο, μην μπορώντας να ανταποκριθεί στα υψηλά στάνταρ που θέτει το εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο δεν έχει πια ως στόχο τη μόρφωση όλων, αλλά την εξασφάλιση του σχολείου ως οικονομικού οργανισμού σε ένα σύστημα άκρατου ανταγωνισμού.
