Μέσα στο ζοφερό παγκόσμιο και τοπικό σκηνικό του σήμερα, όχι μόνο υπάρχουν αντιστάσεις (Βρετανία, Ολλανδία, Μαλαματίνα, φοιτητές, υγειονομικοί) αλλά και αγώνες που νικούν (Cosco, ντελιβεράδες, επισιτισμός- τουρισμός και αλλού). Δεν είναι δυνατό να επιτρέψουμε σε μια τόσο απονομιμοποιημένη σε όλα τα μέτωπα κυβέρνηση να προχωρήσει και να εμπεδώσει στον εκπαιδευτικό χώρο τις συνταγές ΕΕ-ΟΟΣΑ υπέρ της κερδοφορίας του κεφαλαίου και της ιδιωτικοποίησης των πάντων.
Είναι επιτακτική ανάγκη η άμεση (κυριολεκτικά, χτες…) συγκρότηση μιας πλατιάς μετωπικής αγωνιστικής πρωτοπορίας, με συγκεκριμένο πρόγραμμα και πολιτικοσυνδικαλιστικά χαρακτηριστικά, στον αλλά και γενικότερα. Όσο καθυστερούμε, θα πληρώνουμε ακριβά τόσο την καπελολαγνεία (να επιβάλω πάση θυσία τη γραμμή μου) όσο και την καπελοφοβία (κινδυνεύω να με απορροφήσουν άλλες πολιτικές δυνάμεις). Όσο δεν συγκροτούμε άμεσα ορατή, μαζική και μάχιμη γραμμή για την αντιμετώπιση της επίθεσης που δεχόμαστε, εγκαταλείπουμε τους συναδέλφους στο έλεος της ηττοπάθειας, των αυταπατών και του αλληλοσπαραγμού.
Προφανώς και είναι τρομακτικά μεγάλες και ιστορικές οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ για την επονείδιστη συμμαχία του με τη ΝΔ και την από κοινού με το ΚΙΝΑΛ κήρυξη σιωπητηρίου στην ΟΛΜΕ, ώστε να έχει τα χέρια του λυμένα ως μελλοντικός «μία απ΄ τα ίδια» κυβερνήτης. Από μόνη της, όμως, η καταδίκη αυτών των ενεργειών δεν αρκεί, για να εμπνεύσει τους συναδέλφους και να στοιχίσει όλους/ες μας στο δρόμο της αντίστασης, του αγώνα και της αξιοπρέπειας.
Πέρα από τα αυτονόητα (κήρυξη απεργίας – αποχής από κάθε ΕΛΜΕ ξεχωριστά και συλλογική άσκηση πίεσης στην ΟΛΜΕ για ΓΣ προέδρων με αντικείμενο τη συνολική αντιμετώπιση των αντιεκπαιδευτικών μέτρων και τη διεκδίκηση καλύτερων όρων δουλειάς), οφείλουμε ΕΔΩ και ΤΩΡΑ να καλέσουμε τους συναδέλφους σε ενιαία μαζική δημοκρατική ανυπακοή απέναντι στα κυβερνητικά μέτρα. Το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης για την υλοποίηση αυτής της γραμμής πέφτει, προφανώς, στους ώμους των παλαιότερων και εμπειρότερων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η αντίστασή μας θα ξεφύγει στο ελάχιστο από το συλλογικό της χαρακτήρα.
Και για να διασκεδάσουμε λιγάκι, καλό είναι να θυμόμαστε σημαδιακές στιγμές της ιστορίας μας, όταν οι κάθε λογής κόπτσηδες επιχειρούν να μας τρομοκρατήσουν.
- Με το χαμόγελο στα χείλη, όλ΄ η Ελλάδα αποχή…
- Όσους μας φακελώνουνε, εμείς τους φασκελώνουμε!
Άσε που πάντοτε ισχύει αποδεδειγμένα και η λαϊκή θυμοσοφία
- Φοβέριζε ο αγάς…
Όλγα Τσιλιμπάρη
Μέλος ΕΛΜΕ Κέρκυρας
