«Σε κάθε περίπτωση είναι ανάγκη να αποσυρθεί η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας ΤΩΡΑ. Με αυτά τα χάλια απλώς αποδεικνύεται η ασχετοσύνη όσων την προώθησαν»
Ξεκίνησε πέρσι η με διαβεβαιώσεις εκ μέρους του υπουργείου ότι θα συντελέσει στη βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Αποκήρυσσαν μάλιστα τα σενάρια για διαχωρισμό-κατηγοριοποίηση των σχολείων.
Στην πράξη βέβαια τα πράγματα εξελίχτηκαν διαφορετικά. Σχέδια επί σχεδίων, δράσεις, που έγιναν ή απλά δηλώθηκαν, γραφειοκρατική υπερφόρτωση κλπ. Και σ’ όλα αυτά οι περισσότεροι σύμβουλοι – συντονιστές παρατηρητές εκ του μακρόθεν, υποδείκνυαν ή αγνοούσαν αυτό που γραφόταν στις πλατφόρμες.
Αποτέλεσμα: Μπήκαν βαθμοί στους διάφορους άξονες της αξιολόγησης ανά σχολείο, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του υπουργείου. Κι έτσι άρχισαν οι γκρίνιες, οι συγκρίσεις μέσα στο σχολείο ή και μεταξύ των σχολείων.
Και οι βαθμολογήσαντες (συντονιστές-σύμβουλοι) παρά τις προσκλήσεις-εκκλήσεις να εμφανιστούν στα σχολεία για να συζητήσουν τα συγκεκριμένα θέματα και τη στάση τους…παραμένουν στη μεγάλη πλειονότητα άφαντοι, δηλώνοντας ότι δεν έχουν χρόνο κλπ.
Για παρόμοιες ή και τις ίδιες απαντήσεις στους διάφορους άξονες οι βαθμολογίες ήταν τελείως διαφορετικές από περιοχή σε περιοχή. Επομένως για ποια αξιολόγηση μιλάμε;
Όσο για την βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όχι μόνο δεν την είδαμε, αλλά αντίθετα αρκετοί συνάδελφοι, που συμμετείχαν σ’ αυτή την αξιολόγηση-παρωδία σπατάλησαν πολλές ώρες υποβαθμίζοντας έτσι παρά τη θέλησή τους τα μαθήματά τους και την προσπάθεια ν’ αναπληρώσουν τα παιδιά το χαμένο έδαφος από τα δύο χρόνια του κορωνοϊού.
Επιπλέον οι απαιτήσεις του ΙΕΠ από την αξιολόγηση δείχνουν τη σχέση των ιθυνόντων με τη σχολική πραγματικότητα. Όταν ζητάς από τα σχολεία να οργανώσουν επιμορφωτικά σεμινάρια για τους εκπαιδευτικούς σε συνεργασία με τα Πανεπιστήμια δύο είναι τα τινά: ή ζεις σε άλλη χώρα ή κοροϊδεύεις. Αυτά που δε μπορεί να οργανώσει το υπουργείο χρόνια τώρα ,τα απαιτεί από τα σχολεία;
Με αυτήν την τραγελαφική πραγματικότητα είναι αντιμέτωποι οι εκπαιδευτικοί αυτές τις μέρες, καθώς τους ζητιέται να σχεδιάσουν την αξιολόγηση της νέας χρονιάς. Να γελάσεις; Να κλάψεις; Να χλευάσεις; Να νιώσεις άσχημα, που δε σε υπολογίζει κανείς;
Σε κάθε περίπτωση είναι ανάγκη να αποσυρθεί η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας ΤΩΡΑ. Με αυτά τα χάλια απλώς αποδεικνύεται η ασχετοσύνη όσων την προώθησαν και ανιχνεύονται με αποδείξεις οι προθέσεις υποβάθμισης της δημόσιας εκπαίδευσης και απόπειρες διαχωρισμού – κατηγοριοποίησης σχολείων και εκπαιδευτικών.
Πολύ δε περισσότερο, που απαιτούν εισάγοντας “νέους θεσμούς”, του συντονιστή και του μέντορα, να δουλεύουμε περισσότερο και να δημιουργούνται και νέες ιεραρχίες μέσα στα σχολεία.
Επομένως πρέπει οργανωμένα οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και ο κλάδος να και τους νέους ρόλους…να μη συμμετάσχουν … και να απαιτήσουν να ενισχυθεί η δημόσια εκπαίδευση. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται να υποστηριχτεί ο εκπαιδευτικός.
Γιατί αυτός θα εξοπλίσει τα νέα παιδιά με τα εφόδια να κατανοήσουν και ν’ αλλάξουν την κοινωνία της κυριαρχίας του θεάματος και του χρήματος.
*Εκπαιδευτικός, αντιπρόεδρος της Α’-Γ’ ΕΛΜΕ Β’ Αθηνας
