Το δίλημμα είναι υπαρκτό μπροστά και στις εκλογές αυτές: Αν οι εκπαιδευτικοί θα συνεχίσουν με τη λογική της ανάθεσης της ζωής τους στα χέρια των κυβερνητικών συνδικαλιστών στηρίζοντας τις καρέκλες τους και τις διαδρομές τους στους διαδρόμους της κρατικής και διοικητικής γραφειοκρατίας ή αν θα πιαστούν χέρι – χέρι με τους αγωνιστές συνδικαλιστές αγωνιζόμενοι για μια άλλη πορεία της ΟΛΜΕ
Σε αυτή την περίοδο με φόντο τον ιμπεριαλιστικό με την εμπλοκή της χώρας μας στους νατοϊκούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και με το τσουνάμι της ακρίβειας, της φτώχειας να πλήττει τις λαϊκές τάξεις και στρώματα, διεξάγονται και οι εκλογές αντιπροσώπων για το που είναι σημαντικές, αφού από αυτές θα προκύψει το νέο ΔΣ της ΟΛΜΕ για την επόμενη διετία.
Οι συλλογικές διαδικασίες πραγματοποιούνται έπειτα από τρία χρόνια (τελευταία φορά έγιναν το 2019) και με έναν ολόκληρο χρόνο καθυστέρηση. Και αυτό διότι από κοινού οι ΔΑΚΕ(ΝΔ), ΣΥΝΕΚ(ΣΥΡΙΖΑ), ΠΑΜΕ(ΚΚΕ) και ΠΕΚ(ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ) εμπόδισαν την πραγματοποίηση του συνεδρίου τον Ιούλιο του 2021, που έπρεπε να πραγματοποιηθεί, με το πρόσχημα της πανδημίας. Με την κοινή πολιτική τους απόφαση, έσυραν την Ομοσπονδία σε μια ακραία αντιδημοκρατική εκτροπή, επιβάλλοντας διορισμένη-δοτή από τα δικαστήρια Διοίκηση, μιας και η θητεία του τελευταίου εκλεγμένου Διοικητικού Συμβουλίου έληξε στο τέλος του 2021.
διεξάγονται μέσα στις συνθήκες της πρωτόγνωρης ακρίβειας, της επίθεσης στα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, καθώς και όλης της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ. Διεξάγονται πάνω στα αποκαΐδια που άφησε η εγκληματική κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας. Την ίδια ώρα είναι σε πλήρη εξέλιξη η ολομέτωπη επίθεση ενάντια στη δημόσια εκπαίδευση. Αξιολόγηση και αυτονομία των σχολείων, «Τράπεζα Θεμάτων», Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, ταξικοί φραγμοί και αποκλεισμοί συνθέτουν το αντιδραστικό τοπίο.
Πέντε παρατάξεις στην ΟΛΜΕ δυο «γραμμές»!
Μέσα σ’ αυτή την τριετία διευρύνθηκε το χάσμα ανάμεσα στη βάση των εκπαιδευτικών και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΟΛΜΕ. Μια συνδικαλιστική γραφειοκρατία που λειτούργησε κατασταλτικά στις αντιστάσεις της βάσης που απαιτούσε να παρθούν μέτρα για την πανδημία, τάχθηκε ενάντια στο αντιδραστικό μέτρο της τηλεκπαίδευσης και στο κλείσιμο των σχολείων που απέρριψε καθολικά τη φάρσα των «ηλεκτρονικών εκλογών» στα υπηρεσιακά συμβούλια, βάζοντας μια σημαντική παρακαταθήκη στον αγώνα ενάντια στην καταπάτηση των συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων που φέρνει τώρα ο ν. «Χατζηδάκη». Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία υπονόμευσε- ξεπούλησε ανοιχτά τον αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση των σχολείων. Αλλά και σε όλη την περίοδο της πανδημίας και μπροστά στο παρατεταμένο λουκέτο στα σχολεία (από τα μεγαλύτερα σε διάρκεια παγκοσμίως) οι δυνάμεις που ηγεμονεύουν στην ηγεσία της ΟΛΜΕ επέβαλαν μια κατεύθυνση ανοχής ή ακόμα και στήριξης των κυβερνητικών μέτρων.
Από τη μια η γραμμή του συμβιβασμού, της υποταγής και στήριξης της κυβερνητικής πολιτικής με βασικούς πυλώνες τις παρατάξεις του πρώην και νυν κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ) και κατά περίπτωση – στα δύσκολα, όπως στο διορισμό της Διοίκησης της ΟΛΜΕ, και όχι μόνο – με τη στήριξη του ΠΑΜΕ και από την άλλη η γραμμή του αγώνα και της αντίστασης στην κυβερνητική πολιτική με στόχο την ανατροπή της.
Μην κατηγορείς το σκοτάδι! Άναψε το φως!
Το δίλημμα είναι υπαρκτό μπροστά και στις εκλογές αυτές. Αν οι εκπαιδευτικοί θα συνεχίσουν με τη λογική της ανάθεσης της ζωής τους στα χέρια των κυβερνητικών συνδικαλιστών στηρίζοντας τις καρέκλες τους και τις διαδρομές τους στους διαδρόμους της κρατικής και διοικητικής γραφειοκρατίας ή αν θα πιαστούν χέρι – χέρι με τους αγωνιστές συνδικαλιστές αγωνιζόμενοι για μια άλλη πορεία της ΟΛΜΕ και του συνδικαλιστικού κινήματος με προϋπόθεση να γίνουν τα πρωτοβάθμια σωματεία όπλα μάχης;
Σήμερα, που η βαρβαρότητα επελαύνει πάνω από τις ζωές μας, χωρίς να εκδηλώνεται σοβαρή αντίσταση, οι εργαζόμενοι έχουμε ανάγκη να δυναμώσουμε τις μαζικές διαδικασίες, να συζητήσουμε και να δράσουμε, να πάρουμε τη υπόθεση των αγώνων στα χέρια μας. Γιατί τα σωματεία και τα συνδικάτα «ανασαίνουν» και ζουν, μόνο με την ενεργητική συμμετοχή των εργαζομένων, όταν αυτοί αποφασίσουν να δράσουν κι όχι να αναθέσουν. Για να πάρουν οριστικό διαζύγιο με τον κρατικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, τον επαγγελματικό συνδικαλισμό της υποταγής, που ζει στα υπουργικά γραφεία κι αγνοεί τις αγωνίες και τους αγώνες της μαχόμενης εκπαίδευσης και να πρωτοστατήσουν στην άμεση δημοκρατική οργάνωση της αντίστασης και των αγώνων ανατροπής.
Έχουμε χρέος να αγωνιζόμαστε για τον ενταφιασμό των γραφειοκρατών και του κυβερνητικού συνδικαλισμού. Οι αγώνες και τα συνδικάτα στα χέρια των εργαζομένων. Δε θα τους αφήσουμε να μας τσακίσουν, η αναμέτρηση δεν τελείωσε, μπορούμε να τους νικήσουμε!
Ψηφίζουμε – στηρίζουμε ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
Τώρα είναι η ώρα να βαδίσουμε στον δρόμο της της κυβερνητικής πολιτικής που οικοδομεί τον νέο κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα. Απέναντι στις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες που επιβάλλουν μια πρωτοφανή -για τα συνδικαλιστικά χρονικά- γραμμή υποταγής και συνθηκολόγησης, να ορθώσουμε έναν ατίθασο τοίχο, να παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις για ένα ρωμαλέο αντιπολεμικό – αντιιμπεριαλιστικό κίνημα ενάντια στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και το πόλεμο, ενάντια στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ και για να φύγουν οι βάσεις. Για τη ριζοσπαστική ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος ικανού να δίνει μάχες και να αντιστέκεται στην πολιτική της μείωσης των μισθών, της λιτότητας που αποτελεί συνέχεια της μνημονιακής κόλασης που υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις. Το εκπαιδευτικό, αλλά και συνολικά το εργατικό-συνδικαλιστικό κίνημα έχει να αντιμετωπίσει την πρόκληση του αντισυνδικαλιστικού ν. Χατζηδάκη. Για την ανατροπή του Νόμου Χατζηδάκη που βγάζει στην παρανομία τα σωματεία, την απεργία και την αντίσταση. Για την ανατροπή της εκπαιδευτικής πολιτικής που γκρεμίζει το δημόσιο και δωρεάν σχολείο και οικοδομεί το σχολείο της αξιολόγησης – χειραγώγησης – κατηγοριοποίησης και των ταξικών φραγμών!
«Το ζήτημα πια έχει τεθεί.
Ή θα συνεχίζουμε να γονατίζουμε ή θα υψώσουμε άλλον πύργο, ατίθασο απέναντί τους»
Μ. Κατσαρός (Κατά Σαδδουκαίων)
* Ο Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος στο 3ο ΓΕΛ Κερατσινίου, μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά, μέλος της ΣΕ του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης» του Εκπαιδευτικού Ομίλου
