Κραυγή αγωνίας μητέρας με παιδί στο φάσμα του αυτισμού
Είμαι γονέας παιδιού στο φάσμα του αυτισμού και με απόφαση από το ΚΕΔΑΣΥ το παιδί μου θα πάει σε τμήμα ένταξης. Η κατοικία μας είναι στις Γούβες Ηρακλείου και το πιο κοντινό τμήμα ένταξης είναι στο νηπιαγωγείο του Κοκκίνη Χάνι.
Όταν ήρθε η ώρα να κάνουμε την μεταγραφή και να μεταφερθούμε στον νηπιαγωγείο του Κοκκίνη μας ενημέρωσαν ότι το τμήμα είναι γεμάτο και δεν δέχεται άλλα παιδια, θα μεταφερθεί λοιπόν στο πιο κοντινό σχολειο που εχει θέση. Κι αυτό είναι στο Ηράκλειο.
Γνωρίζω κι άλλους που αντιμετώπισαν το ιδιο πρόβλημα όπως και μια κυρία από Μάλια αναγκάζεται να στειλει το παιδι της στο Ηράκλειο. Εχω μιλήσει και με την πρωτοβάθμια, αλλα άκρη δε βγάζω.
Την μεταφορά του παιδιού την αναλαμβάνει η πρωτοβάθμια αλλά το πρόβλημα είναι ότι όταν το παιδι κρυολογήσει ή πάθει κάτι θα πρεπει να βρίσκουμε τρόπο να πηγαίνουμε να το παίρνουμε και είναι δυσκολο όταν δεν έχεις μεταφορικό μέσο. Όταν λοιπόν βλέπεις ότι υπάρχουν τοσα νηπιαγωγεία κοντα στο σπίτι σου και δεν μπορούν να δεχτούν το παιδί γιατί δεν υπάρχει τμήμα ένταξης σε πιάνει το παράπονο! Γιατί να πρέπει το παιδί μου να μπει σε τετοια ταλαιπωρία καθημερνά? Γιατί να χρειάζεται να κάνει 40χλμ κάθε μερα για να πάει στο νηπιαγωγείο? Γιατί? Γιατί δεν δημιουργούν ακόμα ένα τμήμα ένταξης σε νηπιαγωγείο στις Γούβες ή στην Χερσόνησο? Δυστυχώς είναι πολλά τα παιδιά που θα αναγκάζονται να κάνουν αυτή τη διαδρομή κάθε μέρα,
Γιατί το κράτος δεν μεριμνά;
