«Για μένα το να υπηρετώ το Δημόσιο Σχολείο σήμαινε απλά πράγματα. Να βοηθήσω, αν μπορούσα, τον νέο άνθρωπο να σταθεί στα πόδια του, να πιστέψει στις δυνάμεις του, να μη σκύβει το κεφάλι, να μην δέχεται παθητικά καμία άποψη καμίας αυθεντίας»
Αθήνα, 30 Αυγούστου 2022
Υπουργέ κ. Κεραμέως,
έλαβα την σας.
Ομολογώ ότι αρχικά έμεινα εμβρόντητη από το θράσος και το πατρονάρισμα που επιχειρείτε μέσα σε έξι παραγράφους. Ήταν μια πραγματικά προσβλητική επιστολή συνεπής, βέβαια, με την όλη πολιτική του Υπουργείου Παιδείας. Από αυτή την άποψη δεν έχω παρά να σας ευχαριστήσω κι εγώ από τη μεριά μου που μου δίνετε την ευκαιρία να ξεκαθαρίσω ορισμένα ζητήματα και που, λίγο πριν συγκινηθώ που αποχωρίζομαι τις παιδικές ματιές, τις φωνές και τα χαμόγελα, τις μυρωδιές και τον ήχο του κουδουνιού, μου υπενθυμίσατε με ενάργεια τους λόγους της πρόωρης παραίτησής μου και με δικαιώσατε. Υπηρέτησα 26 χρόνια το Δημόσιο Σχολείο. Καμία ώρα, καμία μέρα σε κανένα από αυτά τα χρόνια δεν υπηρέτησα τις «αξίες» που αυθαίρετα και με θράσος αναφέρετε στην σας. Κυρία Κεραμέως, ούτε ως άνθρωπος ούτε ως εκπαιδευτικός τόλμησα ή σκέφτηκα ποτέ να κοροϊδέψω ή να υποτιμήσω την νοημοσύνη των μαθητριών και των μαθητών μου. Το θεωρώ αναξιοπρεπές.
Εσείς, από την άλλη, στην επιστολή σας κομπάζετε για τα , ενώ όλοι, μαθητές, γονείς και δάσκαλοι (ίσως ακόμα κι εσείς η ίδια) γνωρίζουμε πολύ καλά ότι πρόκειται για μία φούσκα, ένα πουκάμισο αδειανό. Μια απίστευτα γραφειοκρατική και μόνο διαδικασία που είναι φύσει αδύνατο να υλοποιηθεί. Υπάρχει για να υπηρετήσει τη διαχείριση της εικόνας ενός υπουργείου που έχει αφήσει τα σχολεία χωρίς υποδομές, έρμαια στις ορέξεις των «χορηγών». Τα Εργαστήρια Δεξιοτήτων υπηρετούν μονάχα έναν παιδαγωγικό σκοπό: να χειραγωγήσουν τους εκπαιδευτικούς και να τους εκπαιδεύσουν στο να τρέχουν όλη μέρα για να γράφουν μπούρδες, προκειμένου να μην πάρουν κακό βαθμό στην αξιολόγηση που τους περιμένει στη γωνία. Συνεχίζετε χωρίς δισταγμό τον εμπαιγμό αναφέροντας τον «». Εδώ πια, τι να πω. Ψηφιακός μετασχηματισμός του Σχολείου με υποδομές και μέσα των ίδιων των εκπαιδευτικών; Εκτός κι αν θεωρείτε περιουσία σας την προσωπική μας περιουσία ή μας έχετε δεσμεύσει ή δημεύσει τους υπολογιστές μας και τις συνδέσεις μας. Παρακαλώ, αν ισχύει, να τις πληρώσετε κιόλας. Θα με υποχρεώσετε. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι τα σχολεία μας δεν έχουν καμία υποδομή για κανενός είδους ψηφιακό μετασχηματισμό και ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Ή μήπως θεωρείτε ότι με τα 200 ευρώ που φιλεύσπλαχνα μοιράσατε αναβαθμίσατε τον ιδιωτικό εξοπλισμό των εκπαιδευτικών; Θέλετε να κάνετε δηλαδή μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα; Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα το αξιοποιήσετε στο μέλλον.
Προχωρώντας στην ανάγνωση της επιστολής σας συναντιόμαστε με όλο και πιο καθοριστικά και ουσιώδη θέματα του σχολείου που συκοφαντικά με κατηγορείτε ότι υπηρέτησα. Α! Τα ! Τα κέντρα αριστείας! Η χρησιμοθηρική αξία της γνώσης. Το ντρεσάρισμα των παιδιών. Η αποχαλίνωση της εντατικοποίησης. Το κάψιμο των εγκεφάλων. Η χαρά του φρονιστηριά. Είδα μπροστά στα μάτια μου εξαιρετικά μυαλά 12χρονων παιδιών να καίγονται από την πίεση των φροντιστηρίων. Η «ύλη» που πρέπει να βγει και που πρέπει να ανοίξεις το κρανίο του παιδιού και να τη χωρέσεις μέσα είναι η βάση μιας εκπαίδευσης της αμάθειας. Φυσικά και το γνωρίζετε. Αυτό άλλωστε και επιθυμείτε. Ανταγωνιστικά όντα που, και να θέλουν, δεν προλαβαίνουν να σκεφτούν, να εμπεδώσουν, να μετασχηματίσουν τη γνώση. Ποια γνώση βέβαια; Τη θάψαμε βαθιά και αναδύθηκαν από τον λάκκο οι «δεξιότητες» και μάλιστα οι «ελαφρές δεξιότητες». Αυτές που θα χρειαστεί ο σκληρά εκμεταλλευόμενος εργάτης/εργαζόμενος. Δεν είναι δα και πολλές. Τόσες όσες χρειάζεται για να μην σκέφτεται όσο ιδρώνει για να επιβιώσει. Η έρχεται να ολοκληρώσει το ξεσκαρτάρισμα και να βάλει την επιτύμβια πλάκα σε ό,τι μέχρι πρόσφατα ονομάζαμε «μόρφωση». Κυρία Κεραμέως, στο σχολείο που ετοιμάζετε χρειάζεστε όχι μόνο άβουλους αγχωμένους ημιμαθείς μαθητές και μαθήτριες αλλά και πειθήνια όργανα εκτέλεσης των σχεδίων σας. Θα προτιμούσατε ίσως να είναι εθελόδουλα σύμμαχοί σας, αλλά «κι ο άγιος φοβέρα θέλει», σωστά;
Και επιτέλους, αν είσαι καλή δασκάλα, τι έχεις να φοβηθείς από την ; Σαν να λέμε, αν δεν έχεις τίποτα να κρύψεις, γιατί να φοβάσαι τις υποκλοπές; Ή πόσο καλά, ας πούμε, κάνεις την δουλειά του δήμιου; Ας σε αξιολογήσουμε. Με πόση μαεστρία ψαλιδίζεις τη φαντασία και τη δημιουργικότητα του νέου ανθρώπου και τον μετασχηματίζεις σε πελάτη καταναλωτή γνώσεων και δεξιοτήτων; Ας σε αξιολογήσουμε. Πόσες χορηγίες έφερες στο σχολείο για να έχει πετρέλαιο να ζεσταθεί το κοκαλάκι μας; Για να σε δω! Ας σε αξιολογήσουμε. Κι ας ελπίσουμε να περάσεις τη βάση για να μην χρειαστείς καμιά αναμόρφωση/επιμόρφωση, ψαλίδισμα μισθού ή ακόμα και απόλυση. Γιατί όχι; Κυρία Κεραμέως, όπως προανέφερα, ουδέποτε υπηρέτησα τα παραπάνω. Για μένα το να υπηρετώ το Δημόσιο Σχολείο σήμαινε απλά πράγματα. Να βοηθήσω, αν μπορούσα, τον νέο άνθρωπο να σταθεί στα πόδια του, να πιστέψει στις δυνάμεις του, να μη σκύβει το κεφάλι, να μην δέχεται παθητικά καμία άποψη καμίας αυθεντίας. Να σκέφτεται τις δικές του σκέψεις και να προσπαθώ κι εγώ να σκέφτομαι τις σκέψεις του. Να μη φοβάται να διερευνά. Η γνώση να γίνει δύναμη. Να αμφισβητεί τα πάντα. Σήμαινε την Αλέξω μου που σηκώθηκε την ώρα των Μαθηματικών, στάθηκε μπροστά μου με θάρρος και παρρησία και μου είπε: «Κυρία, σας αμφισβητώ! Δεν θα κάνω τις ασκήσεις που μας βάλατε!» Ήταν μια ένδοξη στιγμή, κι ας τις έκανε όλες τελικά. Σήμαινε να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες μας και να ανακαλύπτουμε όλοι μαζί τη νέα γνώση.
Ονειρευόμουν, σκεφτόμουν, ήλπιζα ότι έβγαζα ένα τούβλο από το τείχος της απομόνωσης, του ανταγωνισμού, του ατομικισμού, της ανισότητας και της εκμετάλλευσης κι ίσως έτσι να έμπαινε ένα λιθαράκι για το χτίσιμο μιας κοινωνίας ελευθερίας, αλληλεγγύης, δημοκρατίας, ισότητας και δικαιοσύνης. Θεωρώ, λοιπόν, εξύβριση την αναφορά σας ότι οι αλλαγές που εσείς προωθείτε στο σχολείο, δεν θα μπορούσαν να υλοποιηθούν χωρίς τις δικές μου προσπάθειες, χωρίς τον δικό μου καταλυτικό ρόλο και βαριά προσβολή ότι μεταχειριστήκατε την πολύχρονη υπηρεσία μου στο Δημόσιο Σχολείο προκειμένου να διαφημίσετε την (αντι)εκπαιδευτική πολιτική σας. Γι’ αυτό και σας ζητώ να ανακαλέσετε.
Η δασκάλα Σ.Τ.
