Περισσότερες από 200 μαρτυρίες έχουν υποβληθεί στο #MeNow_MeToo, την πρωτοβουλία κατά της σεξουαλικής βίας στην Ελλάδα, όπως ανακοινώθηκε σε συνέντευξη Τύπου την Πέμπτη (3/2) στην οποία μίλησε η Σοφία Μπεκατώρου.
Μια ανατριχιαστική καταγγελία κακοποίησης με θύμα αθλητή ενόργανης γυμναστικής διάβασε η Σοφία Μπεκατώρου κατά την παρουσίαση της πρωτοβουλίας #MeNow_MeToo του Ευρωπαϊκού Δικτύου κατά της Βίας που έχει ως στόχο να στηρίξει θύματα κακοποίησης.
Πριν από περίπου ένα χρόνο, η εξομολόγηση της Σοφίας Μπεκατώρου έγινε η αφετηρία του κινήματος Me too στην Ελλάδα και χθες κατά την παρουσίαση της πρωτοβουλίας #MeNow_MeToο, η Ολυμπιονίκης διάβασε την ανατριχιαστική μαρτυρία ενός αθλητή της Εθνικής ομάδας της ενόργανης γυμναστικής, που βρίσκεται στην πλατφόρμα του Ευρωπαϊκού Δικτύου κατά της βίας. Ο αθλητής καταγγέλλει ωμή βία από τον προπονητή παραθέτοντας μια σειρά από σκληρές εμπειρίες κακοποίησης.
Είναι από τις καταγγελίες που δεν χρειάζονται λόγια. Η αφήγηση ανατριχιάζει όπως ανατριχιάζει και το γεγονός ότι ο προπονητής που καταγγέλλεται ασχολείται ακόμα με τον αθλητισμό και διδάσκει σε σχολεία.
Το κείμενο όπως το ανάγνωσε η Σοφία Μπεκατώρου
«Έχω γεννηθεί στην Αθήνα το 1986. Ξεκίνησα τη γυμναστική το 1990 σε ηλικία 4,5 ετών. Στην Εθνική Ομάδα ανέβηκα εκβιαστικά από την ομοσπονδία με τηλεφωνήματα προς τους γονείς και το σύλλογο: αν δεν ανέβουμε στην Εθνική ομάδα δεν θα μας επέτρεπαν να αγωνιστούμε στα πανελλήνια πρωταθλήματα, ενώ θα κοβόντουσαν και οι επιχορηγήσεις της ομοσπονδίας προς το σύλλογο. Ο σύλλογός μου χωρίς τις επιχορηγήσεις θα έκλεινε συνεπώς και ανεβήκαμε. Όταν εντάχθηκα στο κλιμάκιο της Εθνικής Ομάδας πίστευα ότι όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν.
»Ήμουν γελασμένος. Οι συνθήκες ήταν πολύ πιο δύσκολες. Ο προπονητής που με ανέλαβε εκεί ήταν ο Χ. Από την πρώτη ημέρα μέχρι και σχεδόν την ημέρα που έφυγα από το κλιμάκιο η λέξη “ρουμανάκι” με ακολουθούσε καθημερινά στην προπόνηση. Ήταν ένας προπονητής που ήθελε πολύ να με έχει στα χέρια του.
»Ωστόσο, έκανε τα πάντα για να αλλάξει όποια τεχνική ήξερα έως τότε. Πολλές φορές έφερνε τα προβλήματα του σπιτιού του στην προπόνηση με αποτέλεσμα να έχει νεύρα και να ξεσπάει πάνω μου, αλλά και σε άλλους αθλητές που ανήκαν σε αυτόν. Υπήρχαν φορές που από το ξύλο δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Οι πόρτες ήταν πάντα κλειστές και οι γονείς είχαν πλήρη άγνοια. Φυσικά, δεν ήταν ο μόνος προπονητής.
Μας αντιμετώπιζαν όλοι σαν σάκους του μποξ. Θυμάμαι έχω περάσει 45 λεπτά γαντζωμένος πάνω σε ένα σχοινί 10 μέτρων και αθλήτριες της ρυθμικής μου έδιναν κουράγιο από το διπλανό γήπεδο. Μας χώριζε ένας χαμηλός τοίχος κι εγώ φαινόμουν από παντού. Συναθλητές μου περνούσαν από κάτω και μου έδιναν κουράγιο.
»Έπειτα από 45 λεπτά γλίστρησα μην αντέχοντας άλλο και βρέθηκα οριακά μέσα στο σκάμμα. Ακολούθησαν βρισιές από τον Χ για τη μητέρα μου, το σπίτι μου και άλλα πολλά και απαιτούσε να ανέβω πάνω στο σχοινί, κάτι που δεν έκανα αλλά έκλαιγα. Τότε, ήρθε μπροστά μου. Με χτυπούσε σε όλο μου το σώμα με κλοτσιές και σφαλιάρες με αποτέλεσμα την επόμενη ημέρα να μην μπορώ να πάω ούτε στο σχολείο. Είχα μελανιές παντού και δεν μπορούσα να φορέσω ρούχα.
Μια άλλη μέρα και ενώ προσπαθούσα να βγάλω μια καινούργια άσκηση στο δίζυγο -χειμώνας με το γήπεδο να έχει μηδέν βαθμούς Κελσίου- ο Χ φορούσε το μπουφάν του, έπινε μπίρες και έτρωγε πίτσα κάνοντας χαβαλέ με τους άλλους προπονητές από τις πολλές επαναλήψεις που έκανα για να βγει η άσκηση έφυγε το μισό δέρμα από την παλάμη μου.
Όταν ζήτησα να πάω στο φυσικοθεραπευτήριο για να το δέσω εκείνος έφερε έναν κουβά με καθαριστικό για να καθαρίσω -είπε- από τα αίματα τα στρώματα. Μού άρπαξε το χέρι και το βούτηξε μέσα. Δεν είμαι ο μόνος που περνούσε όλα αυτά. Αλλά, αυτά είναι ορισμένα από τα δικά μου παραδείγματα.
»Όπως όλη η ομάδα της ρυθμικής και της ενόργανης γυμναστικής με είδε πάνω στο σχοινί να κρέμομαι, είδε τον προπονητή μου να μου φέρεται με ανάρμοστη βία έτσι είδα κι εγώ τους προπονητές των υπολοίπων να συμπεριφέρονται με άθλιο, ανάρμοστο, βίαιο και προσβλητικό για τη γενετήσια αξιοπρέπεια τρόπο. Αυτό αφορά εν ενεργεία αθλητές και Ολυμπιονίκες, αλλά και εν ενεργεία προπονητές και προέδρους φορέων. Ανατρέχοντας στις ημερομηνίες 1999-2000 είναι αυταπόδεικτο σε ποιους αναφέρομαι.
»Μια εβδομάδα πριν από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στη Γερμανία έσπασα τα πόδια μου στο μονόζυγο με απόλυτη ευθύνη του προπονητή μου. Για μεγάλο χρονικό διάστημα ζητούσα την αλλαγή των γαντιών μου που αποτελούσαν βασικό εξοπλισμό του οργάνου.
»Ο προπονητής μου δεν ασχολήθηκε και δεν φρόντισε για αυτό, παρά το γεγονός ότι είχα εκφράσει την ανησυχία μου και τη δυσκολία στην τέλεση των ασκήσεων για το φθαρμένο εξοπλισμό. Γι’ αυτό το ατύχημα υπήρξαν τότε και αρκετά δημοσιεύματα, χωρίς να αναφέρονται στους πραγματικούς λόγους. Εκείνη τη μέρα είχε ανακοινωθεί ότι είμαι αυτός που θα κάνει το σύνθετο ατομικό στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Πάτρας.
»Η προπόνηση είχε τελειώσει και με ανέβασε ξανά στο μονόζυγο παρουσία άλλου προπονητή, ο οποίος μάλιστα του είχε εκφράσει την αντίρρησή του γι’ αυτό. Δυστυχώς, είναι ένα άθλημα στο οποίο καθημερινά παίζουμε με τη ζωή μας λόγω της επικινδυνότητάς του. Σε μένα το κακό δεν άργησε να γίνει με πλήρη ευθύνη του προπονητή.
Αυτός ο άνθρωπος πριν από μένα και έπειτα από μένα έχει φερθεί βίαια σε πολλά παιδιά του πρωταθλητισμού και της Εθνικής ομάδας. Έβγαζε τα στρώματα κάτω από τα όργανα με αποτέλεσμα να προκαλούνται ανεπανόρθωτοι τραυματισμοί στους αθλητές. Αυτή τη στιγμή, ενώ δεν είναι στην Εθνική Ομάδα και έφυγε αφού σταμάτησαν οι γιοι του ασχολείται με τον κοινό αθλητισμό και διδάσκει σε σχολεία».
