«Ο Αθλητισμός και η σωστή εκπαίδευση και παιδεία αποτελούν Αντίδοτο στην Σχολική Βία και μπορεί να βοηθήσουν τους νέους στη διαχείριση δυσάρεστων καταστάσεων» – Γράφει ο Παπαπαντελής Νικήτας
Τα τελευταία χρόνια δυστυχώς, αλλά και ευρύτερα από όλη την ελληνική κοινωνία, η οποία εκδηλώνεται μεταξύ των άλλων με την απουσία των φιλάθλων από τους αθλητικούς χώρους και τα γήπεδα. Καθημερινά σχεδόν βιώνουμε καταστάσεις αθλητικής/ οπαδικής βίας εντός και εκτός γηπέδων της πολύπαθης πατρίδας μας. Πόλεμος μεταξύ αντίπαλων στρατοπέδων «φιλάθλων», επιθέσεις εναντίον αθλητών και διαιτητών, εντάσεις και βιαιοπραγίες μεταξύ παραγόντων και αρμοδίων θεσμών, ανακοινώσεις και πολεμικά δελτία τύπου από ΠΑΕ, καταστροφές αθλητικών και όχι μόνο περιουσιών. Σήμερα είναι συγκλονισμένο το πανελλήνιο από τη δολοφονική επίθεση σε βάρος του 19 χρόνου λίγο μετά τα μεσάνυχτα στην περιοχή Χαριλάου της Θεσσαλονίκης, κοντά στο γήπεδο του Άρη, επειδή δήλωσε διαφορετική ομάδα από τους δολοφόνους του.
Απέναντι σε όλα αυτά η πολιτική ηγεσία της χώρας–διαχρονικά- και αρμόδιοι αθλητικοί θεσμοί διακηρύττουν την αποφασιστικότητά τους για την αντιμετώπιση του προβλήματος, χρησιμοποιώντας συνεχώς νέα μέτρα καταστολής με τις αστυνομικές και δικαστικές αρχές να έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό το πλαίσιο αντιμετώπισης. Στο τέλος κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα καταστολής και το πρόβλημα όχι μόνο διαιωνίζεται αλλά γιγαντώνεται. Λύσεις μαγικές δεν υπάρχουν έτσι ώστε να καταπολεμηθεί ριζικά από την επόμενη κιόλας μέρα η εν μέρει ασέλγεια στο ιδεώδες του αθλητισμού.
και φιλάθλους μπορεί να εγγυηθεί μια εξαιρετική και ουσιαστική προοπτική πρόληψης του προβλήματος. Η αθλητική παιδεία μπορεί και πρέπει να αποτελέσει έναν βασικό τρόπο –μακροπρόθεσμα- αντιμετώπισης της βίας στον αθλητισμό. Είναι βέβαιον ότι αυτή η βία μπορεί να έχει αφορμή τις «γηπεδικές» και ομαδικές διαφορές, τα αίτιά της, όμως, είναι βαθύτερα. Πηγάζουν σε ένα μεγάλο βαθμό από την έλλειψη αθλητικής αγωγής και παιδείας, από την έλλειψη βασικών αθλητικών, κοινωνικών και πολιτισμικών αξιών.
Επιπλέον, ο Αθλητισμός και η σωστή εκπαίδευση και παιδεία αποτελούν και μπορεί να βοηθήσουν τους νέους στη διαχείριση δυσάρεστων καταστάσεων. Η ανάμειξη των παιδιών στον αθλητισμό έχει ευεργετικά αποτελέσματα σε διάφορους τομείς όπως είναι η σωματική υγεία, η διαμόρφωση της προσωπικότητας και η ορθή ψυχοκοινωνική ανάπτυξή του. Η άθληση τους βοηθά στο να κτίσουν αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση. Μαθαίνουν να διαχειρίζονται τα αισθήματά τους και να αντεπεξέρχονται στις δυσκολίες της ζωής διατηρώντας την ψυχραιμία τους και η συμμετοχή τους, δημιουργεί έναν τοίχο προστασίας σε δυσάρεστα γεγονότα όπως είναι ο σχολικός εκφοβισμός.
Είναι σημαντικό να κατανοηθεί από όλους τους εμπλεκόμενους και κυρίως από την πολιτεία ότι φυσικά είναι καλή η καταστολή, καλύτερη, όμως, η πρόληψη. Και, βεβαίως, δεν εννοούμε τη βραχυπρόθεσμη πρόληψη, με αστυνομικά μέτρα, τα οποία, φυσικά, πάντα θα πρέπει να υπάρχουν και να εφαρμόζονται, καθότι οι κοινωνίες των ανθρώπων δεν είναι κοινωνίες αγγέλων. Εννοούμε την πρόληψη με μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Τέτοιου είδους πρόληψη είναι η καθιέρωση του μαθήματος της Αθλητικής Παιδείας στα σχολεία της Α/θμιας & Β/θμιας Εκπ/σης. Η διαπαιδαγώγηση των παιδιών είναι υπόθεση πολλών. Τον βασικό ρόλο διαδραματίζουν η οικογένεια και το σχολείο. Γι’ αυτό και η Αθλητική Παιδεία μπορεί να φέρει απτά αποτελέσματα μετά πολλά έτη. Αν ποτέ καθιερωθεί ως μάθημα, η πρώτη γενιά των φιλάθλων θ’ αποφοιτήσει σε 12 χρόνια από το έτος εισαγωγής της Αθλητικής Παιδείας στα σχολεία. Έτσι τα παιδιά αυτά θα έχουν πάρει υγιείς βάσεις από το σχολείο (αν είναι τυχερά και από την οικογένεια) και, πιθανόν, θ’ αρχίσει να χτίζεται σχετικά γρήγορα η κοινωνία των σωστών οπαδών.
Ιδού ένα σημαντικό έργο, το οποίο έχουν μπροστά τους οι πολιτικές ηγεσίες των αρμόδιων υπουργείων Παιδείας , Πολιτισμού & Αθλητισμού .
Υ.Γ.: Η γνώση της αθλητικής παιδείας και ιστορίας μας θα μας βοηθήσει να ανακαλέσουμε τις πανάρχαιες αρχές και αξίες του αθλητισμού μας.Το παρακάτω αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της «αβύσσου» που μας χωρίζει από το παρελθόν μας, από το χθες του πολιτισμού, του αθλητικού πνεύματος και των υψηλών αθλητικών αξιών που πρέπει να διδαχθούν τα παιδιά μας.
Μετά την θυσία του Λεωνίδα στη μάχη των Θερμοπυλών, τα περσικά στρατεύματα βαδίζοντας προς τον νότο αναζητούσαν τον υπόλοιπο Ελληνικό στρατό.
Τότε πληροφορήθηκαν ότι οι Έλληνες βρίσκονταν στην Ολυμπία, για την τέλεση της έβδομης Ολυμπιάδας. Ο βασιλιάς των Περσών Ξέρξης ζήτησε λοιπόν να μάθει τι είναι οι Ολυμπιακοί αγώνες. Ακολουθεί ο διάλογος του Ξέρξη με τον αυλικό του:
– Πού βρίσκονται Έλληνες τώρα;
– Στην Ολυμπία είναι. Εκεί έχουν μαζευτεί όλοι τους.
– Και τι κάνουν εκεί;
– Αθλητικούς αγώνες.
– Πως το είπες;
– Αθλητικούς ολυμπιακούς αγώνες!
– Και τι είναι πάλι αυτό;
– Να, τρέχουν ο ένας δίπλα στον άλλο, ποιος θα έλθει πρώτος.
– Τρέχουν;
– Ναι
– Και τι βραβείο παίρνει ο πρώτος;
– Ένα κλαδί αγριελιάς!
– Τι;
– Ναι τον στεφανώνουν με ένα κλαδί αγριελιάς που τον λένε κότινο.
– Μίλα καλά, ανάξιε σκλάβε
– Αλήθεια λέω στρατηγέ μου. Ένα κλαδί αγριελιάς.!
Κοιτάζονταν οι Πέρσες στρατηγοί μεταξύ τους μην πιστεύοντας στα αυτιά τους. Παγωνιά έπεσε στο στρατόπεδο των Περσών. Σε τι τόπο είχαν έρθει; Την σιωπή έσπασε ο γιος του ευυπόληπτου Πέρση πολέμαρχου Αρτάβανου, Τριταντέχμης, είπε:
«Αλίμονο, Μαρδόνιε, με ποιους άνδρες μας έφερες να πολεμήσουμε! Μ’ αυτούς που δεν αγωνίζονται για χρήματα, αλλά για την αρετή!». («Παπαί, Μαρδόνιε, κοίους επ’ άνδρας ήγαγες μαχησομένους ημέας, οι ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιούνται, αλλά περί αρετής!»).
(Πηγή : Ο Αθλητισμός στην Αρχαία Ελλάδα https://xletsos-basilhs.blogspot.com/2011/01/ )
* Παπαπαντελής Νικήτας, Εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής, MSc (Αθλητική Κοινωνιολογία)
