“Η σημερινή ημέρα είναι αρχή μεγάλων κακών για τους Έλληνες”. Ήταν τα λόγια του Μελήσιππου του Διακρίτου, όταν οι Αθηναίοι τον διέταξαν να βγει, αυθημερόν, από τα σύνορα της Αττικής.
Ο Μελήσιππος υπήρξε απεσταλμένος των Σπαρτιατών και του Αρχίδαμου στην Αθήνα, μήπως οι Αθηναίοι, βλέποντας τον εχθρό να βρίσκεται πιο κοντά, θα ήταν περισσότερο ενδοτικοί και διαλεκτικοί.
Ο Πελοποννησιακός πόλεμος που ακολούθησε (431 – 404 π.Χ.) οδήγησε την Ελλάδα στην εξαθλίωση και τον αφανισμό. Οι ίδιοι άνθρωποι που σηματοδότησαν την έκβαση και τη δόξα των Περσικών πολέμων, οι ίδιοι άνθρωποι που έχτισαν το ανεπανάληπτο επίτευγμα του Κλασικού Πολιτισμού έγιναν οι ίδιοι ήρωες της βαρβαρότητας και αυτοκαταστροφής.
Κι όμως, δυστυχώς, για άλλη μια φορά η ιστορία επαναλαμβάνεται. Κι επαναλαμβάνεται στη πιο ζοφερή της έκφαση κι αρνητική πραγματικότητα.
Για τον πόλεμο και την ειρήνη, τις δύο όψεις του ιδίου νομίσματος (άνθρωπος), πολλά έχουν λεχθεί και γραφεί. Εδώ, απλά και απλώς, θα επιδιώξουμε ένα σταχυολόγημα και θα επιχειρήσουμε μια συρραφή… Ειρήνη είναι το μεσοδιάστημα μεταξύ των δύο πολέμων. Ο πόλεμος είναι το παιχνίδι του πολιτικού, η απόλαυση του ιερέα, η διασκέδαση του δικηγόρου, και του πληρωμένου φονιά το επάγγελμα. Πόλεμος είναι νέοι άντρες που πεθαίνουν και γέροι που μιλάνε. Ο πόλεμος είναι η δειλή απόδραση από τα προβλήματα της ειρήνης.. Ο πόλεμος είναι ο πολλαπλασιασμός του τέλειου εγκλήματος Πόλεμος είναι όταν αλληλοσκοτώνονται άνθρωποι που δε γνωρίζονται, επειδή κάποιοι άλλοι, που γνωρίζονται καλά μεταξύ τους, δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν. Και βέβαια, όλοι οι πόλεμοι είναι εμφύλιοι, γιατί οι άνθρωποι είναι αδέλφια.
Στη σύγχρονη πραγματικότητα, όπου όλοι οι Θεοί είναι νεκροί, εκτός από τον Θεό του πολέμου, ο πόλεμος είναι ο τρόπος που διάλεξε ο Θεός, για να διδάξει στους Αμερικανούς Γεωγραφία. Οι Αμερικανοί οι οποίοι έχουν εμπεδώσει το : ποτέ μήν κάνετε πόλεμο εναντίον των Ρώσων, αφού το κάθε σας στρατήγημα θα βρεθεί αντιμέτωπο με την εντελώς απρόβλεπτη ηλιθιότητά τους. Η
ηλιθιότητα, από την άλλη, της Ενωμένης Ευρώπης διαχρονικά υπήρξε προβλέψιμη και επωφελής υπέρ συγκεκριμένων συσχετισμών και τάσεων. Αν λεηλατήσεις από την ανατολή προς τη δύση είσαι ο Τζέγκινς Χαν, ο Βάρβαρος, αν λεηλατήσεις από τη δύση προς την ανατολή είσαι ο Αλέξανδρος, ο Μέγας.
Αδιαμφησβήτητα, δεν υπάρχει τίποτα πιο ανήθικο από τον πόλεμο
Η πρώτη απώλεια, όταν έρχεται ένας πόλεμος είναι η αλήθεια. Το επιβεβαιώνει η σημερινή προπαγάνδα, ένθεν κακείθεν. Όλες οι θρησκείες κηρύσσουν ότι ο πόλεμος είναι κακό πράγμα, αλλά με τον έναν ή άλλο τρόπο όλες τον ευλογούν.
Τον πόλεμο δεν τον ξεκινούν οι στρατιωτικοί, αλλά οι πολιτικοί. Πουθενά οι υπολογισμοί μας δεν πέφτουν τόσο συχνά έξω, όσο στον πόλεμο. Ο πόλεμος αρχίζει όποτε θέλεις,, αλλά δεν τελειώνει όταν θέλεις.
Ένας πόλεμος αφήνει μια χώρα με τρεις στρατούς. Έναν στρατό αναπήρων, έναν στρατό πενθούντων και έναν στρατό κλεφτών. Η Μεγάλη Καρχηδόνα γνώρισε τρεις πολέμους. Μετά τον πρώτο ήταν ακόμα ισχυρή, μετά τον δεύτερο ήταν ακόμα κατοικήσιμη, μετά τον τρίτο ήταν αδύνατο να την εντοπίσεις. Το κακό για την εκπαίδευση των παιδιών είναι ότι οι αναμνήσεις των πολέμων γράφονται από εκείνους που δε σκοτώθηκαν στον πόλεμο.
Είναι ευκολότερο να οδηγείς ανθρώπους σε μάχη, διεγείροντας το πάθος τους, από το να τους συγκρατείς και να τους καθοδηγείς στον επίμονο μόχθο της ειρήνης, αλλά σήμερα, επιτακτικά όσο ποτέ άλλοτε, είτε η ανθρωπότητα θα τελειώσει τους πολέμους, είτε οι πόλεμοι θα αποτελειώσουν την ανθρωπότητα. .
Αν επιθυμούμε την ειρήνη ας μη χτυπάμε τα τύμπανα ούτε για γιορτή. Γιατί ο μόνος τρόπος για να “κερδίσουμε” τον τρίτο Παγκόσμιο πόλεμο, είναι να τον εμποδίσουμε να γίνει…
Φωτογραφία: «Hardship of Life», του Τούρκου φωτογράφου Μεχμέτ Ασλάν
(Πατέρας, που έχει χάσει το ένα του πόδι στον πόλεμο, κρατά ψηλά στα χέρια τον γιο του που γεννήθηκε χωρίς κάτω και άνω άκρα λόγω συγγενούς διαταραχής που προκλήθηκε από τα φάρμακα που έπρεπε να πάρει η μητέρα του, όταν αρρώστησε μετά την απελευθέρωση τοξικών αερίων, κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Συρία.)
