Ο έρωτας είναι σαν τη θάλασσα που αν βουτήξεις στα νερά της μπορεί να βρεις τη γαλήνη και την ηρεμία της ψυχής μπορείς όμως και να βουλιάξεις και να πνιγείς
Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι στην εποχή μας οι οποίοι δυσκολεύονται να βιώσουν έναν και να συνάψουν μια ποιοτική ερωτική σχέση. Άνθρωποι κάθε ηλικίας αρκούνται σε επιφανειακές σχέσεις, σμίγουν, χωρίζουν χωρίς καν να προλάβουν να γνωριστούν. Έτσι, εξαντλούνται σε εφήμερους δεσμούς και αναλώνονται.
Οι παράγοντες που οδηγούν στον χωρισμό είναι πολλοί. Ένας από τους κυριότερους είναι η έλλειψη επικοινωνίας. Ιδίως, στις μέρες μας οι απαιτήσεις της καθημερινότητας είναι περισσότερες από ποτέ, η απουσία χρόνου και η κούραση οδηγούν τους συντρόφους στην παραμέληση, την εγκατάλειψη και την αδιαφορία του ενός για τον άλλον. Επιπρόσθετα η ανειλικρίνεια είναι άκρως επιβλαβής για ένα δεσμό και προκαλεί συγκρούσεις και εντάσεις με συνέπεια τη σταδιακή μείωση της εγγύτητας μεταξύ τους.
Παρόλα αυτά ο έρωτας δεν παύει να είναι η συγκλονιστικότερη κατάσταση ευτυχίας, είναι μια δύναμη αναζωογονητική, είναι ο τροφοδότης της ζωής και των αισθήσεων και ο αντίπαλος της πλήξης, της μοναξιάς και του θανάτου. Ένα συναίσθημα ισχυρό που σε γεμίζει με μια εσωτερική πληρότητα και την ψευδαίσθηση της αιωνιότητας. Από τη μια νοηματοδοτεί τη ζωή όταν υπάρχει αληθινή συντροφικότητα και αμοιβαίο ενδιαφέρον και από την άλλη την καταστρέφει και την ευτελίζει όταν λαμβάνει απροσδόκητη και ανεξέλεγκτη πορεία. Είναι σαν τη θάλασσα που αν βουτήξεις στα νερά της μπορεί να βρεις τη γαλήνη και την ηρεμία της ψυχής μπορείς όμως και να βουλιάξεις και να πνιγείς!
Είναι ένας δύσκολος δρόμος με δύσβατα μονοπάτια και κακοτοπιές γιατί όταν η σφοδρότητα του ερωτικού συναισθήματος γίνεται αχαλίνωτο πάθος θολώνει την όραση και την κρίση μέσα από την αλληλοεξιδανίκευση. Και φτάνει η στιγμή της αποκάλυψης! Αλλιώς τον είχε πλάσει η φαντασία μας και αλλιώς είναι στην πραγματικότητα. Η στενή συμβίωση και η εξοικείωση φανερώνει όλα τα ψεγάδια. Τα δυσθεώρητα ελαττώματα τα βλέπουμε με μεγεθυντικό φακό και τότε ακολουθεί η απομυθοποίηση και η απογοήτευση, ενώ επέρχεται η πλήξη και η απελπισία. Είναι η στιγμή που έχει αποκαλυφθεί η μυστηριώδης φύση του άλλου και η καθημερινότητα μαζί του γίνεται ρουτίνα. Το απρόβλεπτο γίνεται προβλέψιμο και προκαλεί κορεσμό και ένα αργό βασανιστικό, ψυχικό θάνατο. Και τότε φτάνει η στιγμή της απόδρασης, μιας και ο έρωτας δεν υπόκειται σε συμβάσεις, δεν κατοχυρώνεται και δεν δίνει εγγυήσεις. Ξάφνου, μπορεί να γίνει φθοροποιός δύναμη για το άτομο και να το οδηγήσει στην απώλεια του εαυτού του, στην ψυχική εξόντωση και την αυτοκαταστροφή. Τότε το άτομο γίνεται ευάλωτο, τρωτό και καταδυναστεύεται από το πάθος του. Δεν έχουμε παρά μόνο δύο επιλογές: τον μαρασμό της απώλειας και την καταδίκη της μοναξιάς από τη μια και το ανυπόφορο συναίσθημα της μονοτονίας από την άλλη.
Υπάρχουν, όμως και πιο αισιόδοξα σενάρια. Αρκεί ο άνθρωπος να μάθει να δέχεται τη διάλυση μιας σχέσης, το τέλος ενός σφοδρού έρωτα και να μην το εκλαμβάνει ως απόρριψη ή εγκατάλειψη, αλλά ως μια φυσιολογική αντίδραση του άλλου, εξαιτίας του κορεσμού της σχέσης και των συναισθημάτων του και να το ερμηνεύει ως μια διδακτική εμπειρία ζωής μέσα από μια γλυκιά οδύνη. Άλλωστε, όλα τα ωραία συνήθως έχουν ένα τέλος και το μόνο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να διατηρούμε τις όμορφες και δυνατές στιγμές στο μπαούλο των αναμνήσεων και να ευγνωμονούμε τον άνθρωπο που μας χάρισε στιγμιότυπα ευτυχίας, δίνοντάς μας την ευκαιρία να οδηγηθούμε στην αυτογνωσία.
Μήπως, όμως, χρειάζεται κάποιες φορές να παρατείνουμε τη διάρκεια του έρωτα όταν πράγματι αξίζει τον κόπο; Είναι στο χέρι μας αρκεί να μάθουμε να τον διαχειριζόμαστε και να τον εξελίσσουμε σε ένα σταθερό και αμοιβαίο συναίσθημα. Μήπως τελικά φυτρώνει εκεί που γεννιέται μια αμφίδρομη και ανεξήγητη έλξη δύο ανθρώπων και στεριώνει όταν ανάμεσά τους δεν χωρούν φόβοι, ανασφάλειες, εγωισμοί και ανταγωνισμοί; Πράγματι, τα συστατικά για να συντηρηθεί ο έρωτας είναι πολλά: ο σεβασμός, η αμοιβαία ανταπόκριση, η δοτικότητα, η αλτρουιστική διάθεση και η κατανόηση των συναισθημάτων, των επιθυμιών και των αναγκών του άλλου. Μια ερωτική σχέση για να αντέξει στον χρόνο, χρειάζεται να υπάρχει σύγκλιση πνευματική μα πάνω από όλα ψυχική, αυτό το συναπάντημα των ψυχών που ολοκληρώνει την ανθρώπινη ύπαρξη. Ωστόσο, θα συνυπολογίσουμε πως υπάρχουν κι άλλες συνιστώσες, όπως κοινοί κώδικες επικοινωνίας σε όλα σχεδόν τα επίπεδα, κοινά ενδιαφέροντα, κοινές αξίες και επιδιώξεις που ενώνουν το ζευγάρι και έτσι δημιουργείται ένας βαθύτερος δεσμός, ο οποίος δεν περιορίζεται αποκλειστικά στην σαρκική απόλαυση. Έχει επίσης, σημασία ο καθένας να έχει τον προσωπικό του χώρο και χρόνο και να μην χάνει την ταυτότητά του, προκειμένου να είναι απόλυτα συμβατός με το ταίρι του. Και το πιο σημαντικό είναι να επενδύουμε στη σχέση, να τη φροντίζουμε, όπως φροντίζουμε καθετί που αγαπάμε, αναζητώντας μέσα σε αυτή, την αλήθεια του άλλου αλλά και τη δική μας. Και τότε ο έρωτας θα γίνει ένα διαχρονικό συναίσθημα!
Ας μην φοβόμαστε λοιπόν να ερωτευτούμε και ας επιδιώκουμε να παραμείνουμε ερωτευμένοι, γιατί ο έρωτας είναι το πιο όμορφο σενάριο της ζωής!
Μαρία Δ. Πετροπούλου – Φιλόλογος – Συγγραφέας
