-Καλημέρα, δάσκαλε
-Καλημέρα, Βασίλη. Πώς πάει;
-Μια χαρά, δάσκαλε. Θα πούμε το ψωμί ψωμάκι !
-Μα δεν είμαστε φτωχοί…
-Πώς δεν είμαστε; Καταλαβαίνεις τι σου λέω;
-Τι μου λες;
-Μένουμε σπίτι, επειδή δεν έχουμε λεφτά για βενζίνη και μένουμε νηστικοί, επειδή οι τιμές πάνε στα ύψη.
-Μα έχουμε συνηθίσει από πέρσι με τον κορωνοϊό. Έλα τώρα…
-Και το χειρότερο κοντεύουμε να γίνουμε ρεζίλι διεθνώς !
-Γιατί;
-Δεν είπε ο έξυπνος πως θα ανοικοδομήσουμε το μαιευτήριο στη Μαριούπολη;
-Και είναι κακό αυτό;
-Συγνώμη, ρε δάσκαλε, αλλά κοιμάσαι;
-Τι εννοείς, Βασίλη;
-Εννοώ ότι εδώ δεν έχουνε σεντόνια και κουβέρτες τα νοσοκομεία, εδώ αφήσανε τον κόσμο χωρίς ΜΕΘ να πεθάνει, άφησαν τα νοσοκομεία χωρίς γιατρούς με τις αναστολές…κι έχουνε το θράσος να μιλάνε για
αγαθοεργίες σε άλλες χώρες;
-Έλα, ντε. Ήθελα να σε πειράξω, Βασίλη…
-Είπα κι εγώ…
-Θέλετε να κάνετε τα καλά παιδιά; Μην καμώνεστε ότι είστε και φιλάνθρωποι στέλνοντας όπλα !
-Έτσι είναι.
-Δάσκαλε, δε φτάνουν τα λεφτά. Πρέπει να σταματήσει αυτός ο άδικος πόλεμος, γιατί αλλιώς με τους οικονομικούς ανταγωνισμούς και τους περιορισμούς στις εισαγωγές, θα δυστυχήσουμε…
-Σωστά. Πώς πάνε τα παιδιά στο σχολείο, Βασίλη;
-Τα παιδιά αυτά είναι πιο τυχερά από άλλα παιδιά, που ψάχνουνε φαΐ ή τους γονείς τους. Αλλά κι αυτά χαμένα θα πάνε…
-Τι εννοείς, Βασίλη;
-Εννοώ ότι δεν έχουν συνέλθει από τον κορωνοϊό και το υπουργείο δεν έχει καταλάβει τίποτα !
-Και τι να κάνει το υπουργείο;
-Να μειώσει την ύλη των πανελληνίων τώρα, δηλ. χτες, γιατί δε βγαίνει με τίποτα…
-Αυτό είναι αλήθεια. Η κόρη σου στα λέει αυτά;
-Ναι. Αριστούχος μαθήτρια και αγκομαχάει, αλλά -όπως μου λέει- χωρίς αποτέλεσμα.
-Ξέρεις τι είπε η υπουργός για την ύλη;
-Τι είπε;
-Ότι δε θα τη μειώσει, γιατί δε βοηθάει τα παιδιά αυτό. Επειδή σε αυτή την περίπτωση οι εξεταστές βάζουν πιο δύσκολα θέματα !
-Ρε, ουστ. Τι παλιανθρωπιές είν’ αυτές;
-Ηρέμησε, ρε…μην πάθεις τίποτα. Εγώ άλλη απορία έχω.
-Για πες…γιατί τά ΄χω πάρει!
-Πού ξέρει αυτή τι θέματα βάζουν οι εξεταστές; Είναι στην επιτροπή εξετάσεων; Ή μήπως είναι καμιά φιλόλογος ή φυσικός με πείρα;
-Εσύ τι λες γι’ αυτό;
-Ότι μπαίνει σε ξένα χωράφια, ενώ έχει άσπαρτα τα δικά της !
–Να μειωθεί η ύλη τώρα.
-Συμφωνώ. Και να αφήσουν τα πειράματα με την Τράπεζα Θεμάτων και τις εξετάσεις τύπου PISA στη Γ’ Γυμνασίου και την ΣΤ’ Δημοτικού.
-Πες τα, δάσκαλε.
-Αλλά εγώ ξέρω γιατί επιμένουν να αγνοούν τα παιδιά και τις ανάγκες τους.
-Γιατί;
-Γιατί θέλουν να αποτύχουν τα παιδιά και να γεμίσουν τα κολλέγια.
-Και πώς θα γίνει αυτό;
-Με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής(ΕΒΕ), πολλά παιδιά δε θα μπουν στις Σχολές κι έτσι, όσοι γονείς έχουν, θα τα στείλουν στα κολλέγια…
-Άρα, παίζουν το παιχνίδι των ιδιωτών !
-Το ίδιο θέλουν να κάνουν και πιο κάτω. Να αποδυναμώσουν τα Λύκεια και να τρέχουν τα παιδιά σε ιδιωτικές σχολές από τα 15 τους !
-Καλά, ρε δάσκαλε είναι εκπαιδευτική πολιτική αυτό που κάνουνε;
-Αντιεκπαιδευτική πολιτική είναι, Βασίλη!
-Μα έχουν άδικο. Δεν πήρανε το μάθημά τους από τον κορωνοϊό;
-Δηλαδή;
-Ξεχνάς, δάσκαλε. Αυτοί δεν τρέξανε πρώτοι στα δημόσια νοσοκομεία για να σωθούνε, μόλις καταλάβανε ότι στις κλινικές κινδυνεύουν να πεθάνουν;
-Καλά τα λες, Βασίλη.
-“Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη”
-Δεν ξέρω, ρε Βασίλη. Έχω χάσει το μπούσουλα. Πάνε να τη χαντακώσουνε ετούτη τη γενιά. Και δεν καταλαβαίνω τι τους έφταιξε…
-Εσύ πώς τα πας στο Γυμνάσιο φέτος;
-Καλά. Αλλά κάθε μέρα διαγωνίσματα…διαλύεται το σχολείο. Αντί να στρέψουν τα παιδιά στη γνώση, τα αγχώνουν με την αξιολόγηση και χάνεται το παιχνίδι…
-Τέτοια ζει κι ο γιος μου, δάσκαλε, στη Γ’ Γυμνασίου !
-Μην τα πιέζετε κι εσείς τα παιδιά, Βασίλη.
-Δίκιο έχεις. Φταίμε κι εμείς. Εσείς δε φταίτε καθόλου;
-Κι εμείς φταίμε. Νομίζουμε ότι έχουμε ρόλο κάποιες φορές…
-Βέβαια, τώρα έχετε κι άλλους ρόλους.
-Ναι. Και δωρεάν…γραμματείς, επιστάτες, ψυχολόγοι, νοσηλευτές…
-Ωχ !
-Σου λέει “φόρτωσε τους, να μη μιλάνε και διεκδικούν. Πού θα τα προλάβουν όλα;”
-Δυστυχώς σας υποτιμούν, δάσκαλε!
-Και μετά θα έρθουν – έρχονται δηλαδή – να σου πουν ότι εσύ φταις που δεν τελείωσες την ύλη…να σε κρίνουν στάσιμο, όπως έκαναν με τους 114 συναδέλφους Δ/ντες κλπ.
-Θα έπρεπε να ντρέπονται λέω ΄γώ!
-Ή καλύτερα ακόμα, αφού δεν καταλαβαίνουν, να μας αφήσουν ήσυχους !
-Σωστός !
-Α, δάσκαλε, τώρα το θυμήθηκα, συγχαρητήρια για την εκλογή σου!
-Ευχαριστώ, Βασίλη.
-Τον πετύχατε το στόχο σας;
-Τον έναν ναι. Τον άλλον τον χάσαμε για 6 ψήφους…
-Τι να κάνεις; Δεν τους βλέπω τους δικούς σου έτοιμους για ανατροπές…
-Πραγματικά μας τσάκισε η αποχή!
-Εμείς, δάσκαλε, τη δουλειά μας. Πότε θα ορίσετε τη νέα συνάντηση με τους γονείς;
-Την άλλη βδομάδα. Μόλις συγκροτηθεί το Δ.Σ.
-Έτσι Δεν έχουμε καιρό για χάσιμο!
-Ακριβώς. Όλοι μαζί για μια δημόσια παιδεία που θα παίρνει υπόψη όλα τα παιδιά, τις ανάγκες τους και τις ιδιαιτερότητες τους!
-Συμφωνούμε. Και κοίτα σήμερα, στο συλλαλητήριο για το ρατσισμό και τον πόλεμο να φωνάξεις πιο δυνατά!
-Ναι!
-Γιατί θα με εκπροσωπήσεις κι έμενα, δάσκαλε, που δε μπορώ να αφήσω τη γριά μόνη.
-Εντάξει, Βασίλη.
-«Σταματήστε τον πόλεμο τώρα!»
-«Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος»
-Καλούς αγώνες, δάσκαλε !
-Γεια σου, Βασίλη.
*Ηλίας Παπαχατζής, εκπαιδευτικός
