Βιομηχανικά διδακτορικά: Έρευνα κατά… παραγγελία στα μέτρα της αγοράς

Υλοποιείται μία πάγια απαίτηση του ΣΕΒ – Απαξίωση των διδακτορικών σπουδών καταγγέλλει η ΔΗΠΑΚ ΑΕΙ

Με τροπολογία εξπρές το υπουργείο Παιδείας προσπαθεί να βάλει από την πίσω πόρτα την κατά… παραγγελία έρευνα από μία ιδιωτική επιχείρηση, καθιερώνοντας τα βιομηχανικά διδακτορικά, γράφοντας ακόμα ένα επεισόδιο στο σήριαλ που λέγεται «Εμπορευματοποίηση της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης». 

Το γεγονός καταγγέλλει η ΔΗΠΑΚ ΑΕΙ σε ανακοίνωσή της με αφορμή τα τελευταία νομοθετήματα της κυβέρνησης, και συγκεκριμένα με την τροπολογία εξπρές του ΥΠΑΙΘ (που περιλαμβάνεται σε άσχετο νομοσχέδιο) για τα τα οποία προωθούνται στο «όνομα της πολυπόθητης διασύνδεσης με την αγορά». Το σημείο «κλειδί» που ανατρέπει τα σημερινά δεδομένα είναι η επίσημη αναγνώριση των διδακτορικών σπουδών ως βαθμίδα υψηλής εξειδίκευσης.

Παράλληλα η ανακοίνωση στηλιτεύει την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων με πρόφαση την ψηφιακή μετάβαση, ενώ προειδοποιεί για την επέκταση των μορφών ευέλικτης εργασίας στα Πανεπιστήμια στο όνομα της κινητικότητας και του λεγόμενου brain gain.

Η ανακοίνωση της ΔΙΠΑΚ ΑΕΙ

Στην ανακοίνωσή της η ΔΙΠΑΚ ΑΕΙ αναφέρει: «Με τροπολογία εξπρές του ΥΠΑΙΘ σε άσχετο νομοσχέδιο, τα , σταθερή επιδίωξη κι απαίτηση του ΣΕΒ και άλλων εργοδοτικών ενώσεων, απέκτησαν πλέον θεσμική κάλυψη. Τα βιομηχανικά διδακτορικά, δηλαδή η κατά παραγγελία έρευνα από μια ιδιωτική επιχείρηση υπό τη μορφή διδακτορικών σπουδών, δεν αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία. Ούτε είναι κάτι που δε συμβαίνει ήδη – χωρίς να ονομάζεται έτσι. Τέτοιου είδους Διδακτορικά ήδη “τρέχουν” πιλοτικά, με τη μορφή που περιγράφεται στην εν λόγω τροπολογία».

Η έρευνα «απελευθερώνεται» από ακαδημαϊκά κριτήρια

Μάλιστα τονίζεται ότι: «Αυτό που έρχεται να προσθέσει η κυβέρνηση είναι η επίσημη αναγνώριση των διδακτορικών σπουδών ως βαθμίδα υψηλής εξειδίκευσης του εργατικού δυναμικού, η οποία οφείλει να έχει έναν και μόνον στόχο: τη μεγιστοποίηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Η τροπολογία αγνοεί επιδεικτικά τις ακαδημαϊκές απαιτήσεις και την επιστημονική μεθοδολογία για την καθοδήγηση ενός νέου επιστήμονα στην ερευνητική εργασία για την παραγωγή νέας γνώσης. Θεσμοθετεί την «απελευθέρωση» της έρευνας από ακαδημαϊκά κριτήρια και απαιτήσεις. Προβλέπει ότι τα επιστημονικά ερωτήματα της έρευνας, η μεθοδολογία, το χρονοδιάγραμμα, η αξιολόγηση και διάδοση των αποτελεσμάτων, τα πνευματικά δικαιώματα που απορρέουν από αυτά, οι όροι εργασίας κι αμοιβής των φοιτητών αλλά και οι αμοιβές των καθηγητών θα είναι αποτέλεσμα ατομικής διαπραγμάτευσης μεταξύ τριών ισότιμων(!) μερών: καθηγητή – φοιτητή και επιχείρησης. Οι δε συσχετισμοί της θα αποτυπώνονται σε μια τριμερή συμφωνία που θα επικυρώνεται από ένα (επιχειρηματικό) Πανεπιστήμιο που “διψά” για έσοδα…».

Απαξιώνονται οι διδακτορικές σπουδές – Ξεπουλιέται η έρευνα

«Για να γίνει αντιληπτό το μέγεθος του ξεπουλήματος και της απαξίωσης των διδακτορικών σπουδών, αρκεί να σημειώσουμε ότι προβλέπεται ακόμα κι εκπροσώπηση της επιχείρησης στην τριμελή επιτροπή (!), με μόνο προσόν την κατοχή διδακτορικού τίτλου σπουδών του εκπροσώπου της… Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο και δυσοίωνο το γεγονός ότι ενώ η τροπολογία αναφέρεται με αρκετή λεπτομέρεια στα δικαιώματα των επιχειρήσεων, δεν προβλέπει κάποιο “δικαίωμα” για τα άλλα δυο μέρη της συμφωνίας: τον φοιτητή και τον καθηγητή» προειδοποιεί η ΔΗΠΑΚ. 

Τα δωρεάν συγγράμματα δεν είναι πολυτέλεια

Για την κατάργηση δωρεάν συγγραμμάτων στο όνομα της ψηφιακής μετάβασης, σημειώνει: «Με αιφνιδιαστικές ανακοινώσεις και σφιχτές προθεσμίες, η κυβέρνηση της ΝΔ επιχειρεί, όπως και οι προηγούμενες κι αυτή με τη σειρά της, να μετακυλήσει το κόστος των συγγραμμάτων στους φοιτητές, αυτή τη φορά με το πρόσχημα του ηλεκτρονικού βιβλίου».

Επέκταση των μορφών ευέλικτης εργασίας στα Πανεπιστήμια στο όνομα του… brain gain

Η επέκταση των μορφών ευέλικτης εργασίας στα Πανεπιστήμια  ανησυχεί ιδιαίτερα την ΔΗΠΑΚ η οποία σημειώνει σχετικά: «Στα πλαίσια της ίδιας τροπολογίας – εξπρές που θεσμοθετεί τα βιομηχανικά , και με την “ταμειακή διευκόλυνση” του Ταμείου Ανάκαμψης, η κυβέρνηση διατείνεται πως επιχειρεί να “αξιοποιήσει” τη δεξαμενή επιστημόνων που έφυγε στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια, ώστε, με πρόσκαιρες προσλήψεις, να αντιμετωπιστεί η τραγική υποστελέχωση στα Πανεπιστήμια και στα Ερευνητικά Κέντρα.

Αντί λοιπόν για προσλήψεις μελών ΔΕΠ με σταθερή σχέση εργασίας που θα στηρίξουν κι αναπτύξουν τα Πανεπιστήμια μας, προστίθεται άλλη μια μορφή ευέλικτης σχέσης εργασίας σε όσες ήδη υπάρχουν. Προστίθεται, δηλαδή, άλλη μια κατηγορία διδασκόντων και ερευνητών δίπλα σε όλες τις άλλες – ΔΕΠ, ΕΔΙΠ, “πανεπιστημιακοί υπότροφοι”, υποψήφιοι διδάκτορες, μεταδιδάκτορες, διδάσκοντες “απόκτησης ακαδημαϊκής εμπειρίας”, κλπ. Συνεχίζεται δηλαδή το εμπόριο ελπίδας σε επιστήμονες που γνωρίζουν από πρώτο χέρι τα … καλά της κινητικότητας και της ευελιξίας.

Η ρύθμιση προβλέπει – τι άλλο; – την “ελευθερία” διαμόρφωσης των όρων απασχόλησης των επισκεπτών στα πλαίσια του αυτόνομου ή αυτοδιοικούμενου πανεπιστημίου, προτάσσει την “ελευθερία” να δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά για να αυξήσουν τις αποδοχές τους. Στοχεύει στην όξυνση του ανταγωνισμού μεταξύ των εργαζομένων στα Πανεπιστήμια, με όρους ατομικής επιβίωσης κι όχι επιστημονικής άμιλλας, για μια θέση στον ήλιο. Ενώ ταυτόχρονα δείχνει τον δρόμο για την αξιοποίηση των διαθεσίμων των ΕΛΚΕ – δηλαδή των εσόδων των Πανεπιστημίων από την επιχειρηματική δραστηριότητα – για την κάλυψη ακαδημαϊκών αναγκών σε μόνιμη βάση».

Τι διεκδικεί

Η ΔΗΠΑΚ στην ανακοίνωσή της «καλεί τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους που αντιλαμβάνονται την καθοδήγηση ενός νέου ερευνητή ως ακαδημαϊκό και κοινωνικό καθήκον κι όχι ως σχέση εργοδότη-εργαζόμενου, που αγανακτούν με τον ξεπούλημα της έρευνας και τον, σταδιακό και με «αυτοδιοικητικούς» όρους, ευτελισμό των ακαδημαϊκών λειτουργιών του, να πυκνώσουν τις γραμμές των συλλογικών τους οργάνων. Να συμπορευτούν μαζί μας γιατί αυτή η μάχη, καθώς κι οι άλλες που έρχονται, μπορεί να κερδηθεί μόνο με συλλογικούς όρους, με όρους κινήματος, με καθαρό προσανατολισμό ενάντια στο (αυτόνομο ή αυτοδιοίκητο) Πανεπιστήμιο της αγοράς».

Ενώ σημειώνει ότι: «Τα δωρεάν συγγράμματα δεν είναι πολυτέλεια. Ούτε σκέψη για κατάργησή τους! Αν η κυβέρνηση ενδιαφέρεται πράγματι για τον “ψηφιακό μετασχηματισμό”, να φροντίσει για τη δωρεάν διάθεση υψηλού επιπέδου σημειώσεων και βοηθητικού υλικού στο e-class, να προσφέρει ελεύθερη πρόσβαση σε ψηφιακές βιβλιοθήκες και επιστημονικά περιοδικά, να εκσυγχρονίσει εκπαιδευτικές κι εργαστηριακές υποδομές».

Τέλος στον αντίποδα των νέων “ευέλικτων” μορφών εργασίας, των ατομικών διαπραγματεύσεων για τους όρους εργασίας διεκδικεί: «Πλήρη κάλυψη των αναγκών με νέες θέσεις ΔΕΠ μόνιμης, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, παράλληλα με την αποκατάσταση των εισοδημάτων που αφαιρέθηκαν με τους μνημονιακούς νόμους, και μισθούς στο ύψος των σύγχρονων αναγκών, για όλα τα μέλη διδακτικού κι ερευνητικού προσωπικού, ανεξάρτητα από τη σχέση εργασίας τους, τώρα και στο μέλλον».
 

Π

 που μοριοδοτεί και στους δύο πίνακες

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο alfavita.gr

Μπες στην ομάδα μας στο Viber!